Niedługo świąteczna Majówka — a zatem…

2 maja — Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej

3 maja — Święto Narodowe Trzeciego Maja

Już w najbliższy weekend okazja do świątecznego cieszenia się polskimi symbolami. W sobotę Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, a w niedzielę Święto 3 Maja. Z tej okazji warto zatem przygotować sobie Kokardę Narodową w kanonicznej formie oraz właściwym układzie barw. Dla zainteresowanych poniżej prosta instrukcja wykonania polskiej kokardy.

A dla tych milusińskich „co w domu się nudzą” — polskie symbole narodowe w kolorowance dla dzieci w pliku do pobrania:

   Polskie symbole narodowe — kolorowanka (plik do pobrania)

Uwaga! Opracowanie udostępnione zostaje na potrzeby użytku prywatnego na następujących zasadach:

• dozwolone jest wykorzystanie jedynie w oryginalnej postaci, bez możliwości tworzenia tzw. utworów zależnych — przerabiania lub częściowego wykorzystywania grafik;
• niedozwolone jest rozpowszechnianie publiczne — w szczególności w internecie — bez uprzedniego uzyskania zgody autora;
• bezwzględnie zakazane jest użycie opracowania w całości lub częściowe dla celów komercyjnych.

--

Kokarda Narodowa — foto © 2011 Aleksander Bąk

Jak zrobić Kokardę Narodową — opracowanie © 2011 Aleksander Bąk

Polskie symbole narodowe — opracowanie © 2015 Aleksander Bąk

[P] 27.04.2020

---

Czy wiesz, komu możesz dziś dobrze życzyć?

Na pewno nie — ale dowiesz się tego na blogu :)

[P] 27.04.2020

---

Orzeł Medalowy

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

Treść § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rodzaju i formy odznaczeń państwowych, nadawanych na wystawach gospodarczych: ¹

• Odznaka Wielkiej Nagrody w formie krzyża zawierać ma na jednej stronie stylizowany wizerunek orła państwowego i napis „Rzeczpospolita Polska”, a na stronie zaś odwrotnej wieniec laurowy z napisem „za chlubne wyniki pracy”

• Odznaki medali zawierać mają na jednej stronie stylizowany wizerunek orła państwowego, wieniec laurowy i litery „R. P.”, na stronie zaś odwrotnej postać symboliczną oraz napis „za chlubne wyniki pracy”.

Z treści § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie specjalnych odznaczeń państwowych, nadawanych na Powszechnej Wystawie Krajowej w 1929 r. w Poznaniu: ² 

• Odznaka Wielkiej Nagrody (Grand Prix) w formie krzyża zawierać ma na jednej stronie stylizowany wizerunek orła państwowego i napis „Powszechna Wystawa Krajowa 1929 Poznań”, na stronie zaś odwrotnej — wizerunek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz napis „za chlubne wyniki pracy”

• Odznaki Medali: Złotego, Srebrnego i Bronzowego zawierać mają na jednej stronie stylizowany wizerunek orła państwowego i napis „Powszechna Wystawa Krajowa”, „Poznań” i „1929”, na stronie zaś odwrotnej — wizerunek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz napis „za chlubne wyniki pracy”.

Oba rozporządzenia przewidywały także nadanie Dyplomu Honorowego przez właściwego Ministra 

--

1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1929 r. w sprawie rodzaju i formy odznaczeń państwowych, nadawanych na wystawach gospodarczych.

2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 września 1929 r. w sprawie specjalnych odznaczeń państwowych, nadawanych na Powszechnej Wystawie Krajowej w 1929 r. w Poznaniu.

Ilustracje:

• Orzeł Biały — medal odznaki państwowej, projekt Mieczysław Kotarbiński, foto © WCN

• Krzyż Wielkiej Nagrody — odznaczenie państwowe, projekt Mieczysław Kotarbiński, foto © WCN

• Medal — odznaczenie państwowe, projekt Mieczysław Kotarbiński, foto © WCN

• Dyplom Honorowy — projekt Mieczysław Kotarbiński

[P] 26.04.2020

---

Orzeł P.W.K.

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

W toku prac organizacyjnych zauważyć się dał dotkliwie brak znaku symbolicznego Wystawy. Wobec tego ogłosił Wydział Propagandy jeszcze w czerwcu 1927 r. konkurs publiczny na taki znak. […] Nagrodę w wysokości 500 zł otrzymał artysta malarz p. Edmund John z Warszawy. Projekt p. Johna przedstawia polskiego orła stylizowanego, unoszącego się nad rzymską X.*

Znak ten w przeróbce artysty malarza p. Gronowskiego z Warszawy, który pogrubił ramiona X i tem samem podkreślił okres dziesięciolecia, jakie odzwierciedlić miała Wystawa, stał się istotnie znakiem Wystawy w najróżnorodniejszych kombinacjach.*

--

* Powszechna Wystawa Krajowa w Poznaniu 1929, Stanisław Wachowiak, tom I

Ilustracje:

• Znak P.W.K. Poznań 1929 — Edmund John / modyfikacja Tadeusz Gronowski 1929 

• Znak P.W.K. Poznań 1929 — projekt konkursowy — Edmund John 1927

• Plakat Powszechnej Wystawy Krajowej Poznań 1929 — Tadeusz Gronowski 1929 

• Nalepki propagandowe — Tadeusz Gronowski / znak P.W.K. na dyplomie medalu — Edmund John

• Dyplom Działu Sztuki P.W.K. — projekt Edmund John 1929 © artinfo.pl

• Wieża ze znakiem P.W.K. — wejście do westybulu reprezentacyjnego — Ilustrowany Kurier Codzienny

[P] 25.04.2020

---

Orzeł Promocyjny

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

Ze wstępu wydawnictwa P.W.K: Państwo Polskie, wznowione na gruzach powojennych, jest przeznaczone do odegrania wielkiej roli w historii środkowej Europy. Położone na granicy dwu światów i dwu kultur, ma doprowadzić do zwycięstwa idee Zachodu, idee kultury łacińskiej. Gospodarczo Państwo Polskie ma być łącznikiem między Zachodem a Wschodem. Dostęp do morza daje mu możliwość komunikowania się z szerokim światem. Politycznie wolna Polska jest koniecznością dziejową, jako czynnik równowagi i pokoju na świecie. […]

W październiku 1927 roku, ogłoszono konkurs na pierwszy plakat Wystawy. […] Prac konkursowych, odpowiadających powyższym warunkom, wpłynęło 137, Posiedzenie Sądu Konkursowego odbyło się 10 stycznia 1928 r. Zakwalifikowani: do I nagrody projekt p. prof. Jastrzębowskiego z Warszawy (2.500 zł), do II nagrody projekt p. Edmunda Johna z Warszawy (1.500 zł), do III nagrody projekt p. Zygmunta Loreca z Warszawy (1.000 zł).*

--

* Powszechna Wystawa Krajowa w Poznaniu 1929, Stanisław Wachowiak, tom I

Ilustracje:

• Orzeł Biały — Wojciech Jastrzębowski 1929 

• Plakat Powszechnej Wystawy Krajowej Poznań 1929 — Wojciech Jastrzębowski 1929 

• Echo PWK — okładka informatora PWK, Wojciech Jastrzębowski 1929 

[P] 24.04.2020

---

Skoro dziś Jerzego i Wojciecha to…

Świętych Jerzego i Wojciecha

23 kwietnia

— orły w zwrocie heraldycznym na tarczy rycerskiej na fresku z przedstawieniem świętego Jerzego jako krzyżowca w oznakowaniu rodowym de Montmorency i orzeł czuwający przy marach z ciałem świętego Wojciecha na Drzwiach Gnieźnieńskich.

--

Ilustracje:

• Święty Jerzy — fresk, Saint-Jacques-des-Guérets, XIII w. © Histoire des croisades, Jaques Heers

• Wystawienie ciała św. Wojciecha — Drzwi Gnieźnieńskie XII w. © Święty Wojciech — patron duchowej jedności Europy, Hubert Jerzy Kaczmarski

[P] 23.04.2020

---

Orzeł Wystawy Rządowej

Wystawa Rządowa Na Powszechnej Wystawie Krajowej

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

Z treści wpisu ministra Eugeniusza Kwiatkowskiego: Kto umie i zechce czytać w obrazie cyfr, wykresów i eksponatów zgromadzonych na pierwszej polskiej Powszechnej Wystawie w Poznaniu, ten zrozumie i odczuje ile żywotnych sił, ile realnej zdolności twórczej; ile zorganizowanej pracy i dzielności, ile zapowiedzi przyszłego postępu i rozwoju; ile umiłowania pracy gospodarczej w atmosferze pokoju reprezentuje państwo i społeczeństwo nasze pod zewnętrzną i cienką przesłoną hałaśliwej, lecz nieistotnej walki elementów politycznych.*

W dniu 17 maja P. Prezydent Rzeczypospolitej dokonał otwarcia gmachów rządowych na PWK. W obszernym hallu zebrali się ministrowie z premierem Świtalskim na czele. Prócz nich w powitaniu Głowy Państwa wzięli udział: wojewoda pozna. hr. Dunin-Borkowski, b. min. Bertoni oraz prezydent m. Poznania C. Ratajski.**

--

* Minister Przemysłu i Handlu inż. Eugeniusz Kwiatkowski — Wystawa Rządowa na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu 1929

** Otwarcie pawilonów rządowych na PWK, Echo Powszechnej Wystawy Krajowej w roku 1929 Nr 10

Ilustracje:

• Orzeł Biały — Wystawa Rządowa na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu 1929, Wydawnictwa Komisarjatu Wystawy Rządowej P.W.K. 1929

• Otwarcie Wystawy Rządowej — Echo P.W.K. Nr 10

[P] 23.04.2020

---

Orzeł Państwowy

Wojsko Na Powszechnej Wystawie Krajowej

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

Z treści katalogu: Wojsko na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu złożyło narodowi raport, zawierający historję walk o niepodległość i dziesięcioletniej twórczej pracy pokojowej. Czy ocena wypadnie dodatnio? Niezależnie od takiej, czy innej odpowiedzi na to pytanie, stwierdzić już dziś można z całą pewnością, że wojsko jest gotowe do odparcia każdego zamachu na całość i istnienie Państwa. […]

Sala honorowa wojska, jako skończone, pełne wyrazu dzieło sztuki, wprost onieśmiela bijącą powagą i majestatem. Oświetlona białem, łagodnem światłem, które od stropu niewidocznie spływa, strojna w przepiękne płaskorzeźby, pełna zda się pogwaru chorągwi bojowych, otaczających płaskorzeźbę Pana Prezydenta i popiersie marszałka Piłsudskiego, sugestjonuje uroczystym nastrojem, nakazując skupienie i ciszę.

Nawprost wejścia, w samym środku ściany znajduje się portret-plakieta prezydenta Rzeczypospolitej, profesora Ignacego Mościckiego. Pod nią stylizowany orzeł państwowy.*

--

* Wojsko na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu 1929, GKW Warszawa 1929

Ilustracje:

• Orzeł Biały — Antoni Miszewski, płaskorzeźba — Sala Honorowa Wojska, P.W.K. 1929

• Sala Honorowa Wojska, P.W.K. 1929

[P] 22.04.2020

---

Orzeł Sztuk Pięknych

Katalog Działu Sztuki

Powszechna Wystawa Krajowa

Poznań, 1929

Z treści wstępu do katalogu: Idealne zadania Działu Sztuki byłyby wtedy spełnione, gdyby dział ten, odpowiednio zorganizowany, mógł donieść całemu światu, 

• primo: że nie jesteśmy sztucznym jakimś tworem, dziesięć lat temu wskutek takiej właśnie a nie innej, korzystnej dla nas koniunktury powołanym do życia, lecz że mamy za sobą ciągłość dziejowego rozwoju i posiadamy określoną narodową fizjonomię,

• oraz secundo: że w dziedzinie duchowej kultury nie tylko podążamy w ślad za innemi narodami, ale że wiele z nich wyprzedzamy i że w dziale artystycznej produkcji zdobywamy się na własny swój wyraz, skrystalizowany w naszej plastyce.*

--

* Mieczysław Treter, Dział Sztuki: Powszechna Wystawa Krajowa, Poznań 1929

Ilustracja:

• Orzeł Sztuk Pięknych — Stanisław Ostoja Chrostowski, okładka Katalogu Działu Sztuki, P.W.K. 1929

[P] 21.04.2020

---

Pierwowykluty A.D. 2020

Bielik (Haliaeetus albicilla)

gniazdo na Łotwie

Zgodnie z biologicznym kalendarzem w gnieździe bielika pojawił się ten „pierworodny”. Od początku mały głodomór domaga się solidnego karmienia. Gdy jedno z rodziców pielęgnuje maleństwo w gnieździe, drugie zapewnia dostawy świeżego karpia. I tak na zmianę. A po pracy popołudniowa drzemka.

Podobnie jak w zeszłorocznym lęgu na wyklucie czekają kolejne dwa. Czy tak się stanie, będzie wiadomo już niedługo. Transmisję z gniazda można oglądać tu: Orli dom na żywo

Uzupełnienie 1

20 kwietnia wykluło się kolejne pisklę. Pytanie, czy uda się to także trzeciemu. W zeszłorocznym lęgu ze złożonych trzech jaj wykuły się tylko dwa bieliki.

Uzupełnienie 2

22 kwietnia wykluło się ostatnie pisklę. Zapowiadają się zatem pracowite 3 miesiące…

--

Ilustracje:

• Pierwowykluty — gniazdo bielika, ukryta kamera (zrzut ekranowy), jakiznaktwoj.pl/dabasdati.lv

• Drzemka — gniazdo bielika, ukryta kamera (zrzut ekranowy), jakiznaktwoj.pl/dabasdati.lv

• Ten drugi — gniazdo bielika, ukryta kamera (zrzut ekranowy), jakiznaktwoj.pl/dabasdati.lv

[P] 19.04.2020

Moneta cesarza Misiconi (Primi)?

Denar Misico

srebro

18,5 mm

1,61 g

W kontekście rocznicy chrztu Mieszka I poruszany jest bardzo często temat jego własnej monety. Wielu władców ówczesnego kręgu cywilizacyjnego zaznaczało zaistnienie na firmamencie politycznym biciem własnej monety. Szczególnie dla upamiętnienia znaczącego wydarzenia. Częściej bowiem emisja pieniądza służyła manifestacji politycznej lub ideowej, aniżeli potrzebom ekonomicznym.

Źródła nazwy «moneta» upatruje się w łacińskim czasowniku moneo — czyli: «przypominać», lub «ostrzegać» (choć przywoływane jest także greckie: μονός — mónos, czyli: pojedynczy — w znaczeniu policzalny). Bezpośredni związek z taką wykładnią ma istnienie rzymskiej mennicy przy świątyni Junony — Juno Monēta. Świątynie były bowiem w starożytności nie tylko miejscem składania ofiar pieniężnych, ale służyły przechowywaniu, wymianie i pożyczaniu, a także wybijaniu monet. 

Sanktuarium na Wzgórzu Kapitolińskim zostało poświęcone bogini Juno Monēta na znak wdzięczności za uratowanie Rzymu przed inwazją Galów z roku 390 r. To właśnie podniesionemu przez siebie alarmowi zawdzięczają wieczystą sławę chowane w nim gęsi. Późniejsza produkcja monet w obrębie świątyni Junony doprowadziła do przeniesienia jej określenia Monēta na same mennice oraz pieniądze.

Drugie znaczenie czasownika moneo, czyli «zwiastować», «ogłaszać», pozwala domniemywać, iż moneta była traktowana także jako nośnik „opowieści” — komunikatu przewidzianego przez emitenta. Tak przecież rozumiane są wizerunki oraz treści obecne na pieczęciach jako rodzaj programu ideowego. W przypadku monet byłaby to prezentacja określonego stanowiska w relacjach politycznych.

Pod koniec pierwszego tysiąclecia, na obszarze zbliżonym do współczesnej Polski, istniał już na tyle silny organizm polityczno-gospodarczy, że został odnotowany przez żydowskiego kupca Ibrahima ibn-Jakuba z iberyjskiej Tortosy. Jako wysłannik kalifa Kordoby odwiedził w latach 965-966 kraje, z którymi islamski kalifat utrzymywał kontakty handlowe. Gościł także dworze cesarza Ottona I. Spisane później notatki z jego podróży przywołują szczegółowe informacje między innymi o państwie „króla Północy”. Co ciekawe, wymieniając jego władcę z imienia, podkreślił także jego hojność: 

Jeśli zaś chodzi o ziemie kraju M[a]sh[a]qah] [Mesheqqo] to ten jest rozległym pośród ich krajów i jest bogaty w pszenicę, mięso, miód i rybę. Pobiera daniny w monecie targowej a ta daje utrzymanie jego ludzi; każdego miesiąca tamten otrzymuje zarządzoną ilość z nich. Ma on 3000 zbrojnych a to są wojownicy, których setka przeważa nad 10 000 innych wojowników. Daje ludziom szaty, rumaki, broń i wszystko czego potrzebują. 

Jeżeli jednemu z nich urodzi się dziecko to nakazuje wydać mu utrzymanie, czy byłby płci męskiej czy żeńskiej, a gdy staje się dojrzały płciowo daje mu żonę i płaci za to dar ślubny ojcu dziewczyny; jeśli to jest dziewczyna wydaje ją za mąż i daje tym samym dar ojcu.¹

Tak precyzyjny opis może dowodzić, iż w obiegu państwa Mieszka I musiała być jego własna moneta. Do pewnego momentu świat numizmatyki był tego pewien. Pewność ta przeszła nawet z obszaru czystej nauki do kieszeni obywateli. W polskich portfelach pojawił się banknot z portretem Mieszka, na którego rewersie — wedle NBP — widnieje przypisywana mu moneta:

• W środkowej części wizerunek denara — monety srebrnej z okresu panowania Mieszka I. Po bokach denara fragmenty kolumn romańskich. 

Jest jednak inaczej. Współczesne badania archeologiczne nie wykazały obecności tych monet w okresie ściśle związanym z panowaniem Mieszka I. Datowania znalezisk archeologicznych dowodzą, że przypisywany mu denar pojawił się dopiero w latach 1013-14. Zdaniem profesora Stanisława Suchodolskiego moneta Misico jest w rzeczywistości monetą jego wnuka — Mieszka II Lamberta. 

Przywołana przez prof. Suchodolskiego metrologia znalezisk wskazuje dodatkowo, że moneta wybita została przed rokiem 1025. Czyli przed rokiem koronacji Bolesława Chrobrego oraz Mieszka II po śmierci ojca. Fakt bicia własnej monety przez młodego księcia jeszcze za życia poprzednika musiał wynikać z uzyskania samodzielnego statusu. Sugerowane jest objęcie z nadania ojca rządów na ziemi krakowskiej. Jednakże na podstawie lokalizacji znalezisk Kraków wykluczony został jako miejsce emisji monet. Zdaniem prof. Suchodolskiego mennica znajdować się mogła w Gieczu. Był to jeden z najstarszych grodów piastowskich, a jednocześnie jedna z ich głównych rezydencji.

O ile datowanie i miejsce emisji monety wydaje się potwierdzone „twardymi” dowodami z badań archeologicznych to już nie do końca pewne jest odczytanie umieszczonych na niej przedstawień. Najbardziej zrozumiały — bo często pojawiający się na ówcześnie emitowanych monetach — jest wizerunek na rewersie. To równoramienny krzyż z poprzeczkami na zakończeniach oraz czterema punktami w jego ramionach. Na jego przedłużeniach w otoku umieszczone są 4 swastyki lub — w zależności od typu monety — formy podobne do litery E. 

Przedstawienie krzyża stanowić może rodzaj szerzej rozumianej identyfikacji tożsamościowej — emitenta lub jego władztwa — jako członka ówczesnej wspólnoty chrześcijańskiej. Krzyż w tej postaci jest obecny na monetach saskich, będących wówczas „obiegowym” środkiem płatniczym. Najprostszym porównaniem byłaby analogia z dzisiejszym euro, na którym awers definiuje kraj, a rewers jest stroną „wspólnotową”. 

Obecność swastyki na monecie bywa niekiedy przywoływana jako argument nie tylko za jej bicie przez Mieszka I, ale także za równorzędnością symboliki „starej wiary” po mieszkowym chrzcie. Słowiańska swarga / swarzyca miała by być pierwotnym znakiem Piastów, wręcz polskim pra-symbolem — pierwotniejszym od orła. Jednak wydaje się, że na podstawie analizy praktyki mincerskiej, obecność swastyki na rewersie uznać można raczej za zaznaczenie miejsce emisji lub znak samej mennicy.

Natomiast przedstawienie umieszczone na awersie nie zostało nadal jednoznacznie zinterpretowane. W literaturze przedmiotu rozważane są trzy alternatywne wyjaśnienia:

• korona
• zwieńczenie świątyni
• wzgórze z krzyżem

Można założyć, że awers identyfikował personalnie emitenta. Stąd w legendzie umieszczono jego imię, a przedstawienie symboliczne określało jego status. Obecność korony byłaby zatem zaznaczeniem pozycji Mieszka II jako następcy tronu, być może właśnie po objęciu we władanie ośrodka krakowskiego. Jako że był jedynie pretendentem do tronu, na monecie zamieszczono wizerunek samej korony, a nie koronowanego portretu. Koronowane przedstawienia władców były bowiem przynależne jedynie „pełnoprawnym” królom po ich oficjalnej koronacji. To przemawia także za tym, że moneta Misico nie należała do Mieszka I, gdyż ten, jak wiadomo, królem nie był.

Jednak przeciw tezie o książęcej koronie świadczyć może fakt, że wśród monet współczesnych zarówno Mieszkowi I jaki Mieszkowi II, nie znajdziemy przedstawienia samej „koronopodobnej” mitry. Mitra książęca miałaby raczej formę prostego diademu, a nie obręczy zwieńczonej liliami i krzyżem. Istnieje jednak moneta, współczesna Chrobremu, na której widnieje sama korona zwieńczona liliami. Jest to moneta Henryka II z przedstawieniem korony cesarskiej. 

Jeśli zatem środowisko naukowe przyjmuje zasadność hipotezy o koronie na monecie to dlaczego nie pójść za ciosem? Jakkolwiek by to nie „pachniało” kontrowersją można założyć, że moneta Misico stanowiła demonstrację Mieszka Bolesławowica (a może prowokację samego Bolesława). Korona na monecie byłaby podniesieniem roszczenia do… korony cesarskiej po zmarłym Ottonie III. Warunkiem wejścia Sclavinii, wraz z Germanią, Gallią i Romą, w skład Unitas tworzonego przez Ottona III, miało być zapewnienie Piastom równoprawności — łącznie z prawem do ubiegania się o najwyższy tytuł. Nie bez przyczyny chyba młody cesarz ofiarował słowiańskiemu władcy tron z grobu Karola Wielkiego.

Trudno bowiem nie dostrzegać w wieloletnich działaniach Chrobrego ambicji, opartych na przyznanej mu przez Ottona III pozycji nie tylko „współpracownika cesarstwa”, ale wręcz „brata cesarskiego”. Cała historia późniejszej krnąbrności Bolesława, okazywanej kolejnemu cesarzowi Henrykowi II, wynikać może właśnie z faktu niezgody Piasta na obniżenie uzyskanego lub uzurpowanego statusu. Można powiedzieć, że nowy niemiecki cesarz stworzył Europę „dwóch prędkości”. Nie tak miało być.

Jedenaście lat po śmierci cesarza Ottona III, dzięki upartym zabiegom Bolesława doszło do ślubu Mieszka II z siostrzenicą cesarza — Rychezą. Tym sposobem pozwolono Piastom włożyć stopę w drzwi do ówczesnego politycznego Olimpu. Chrobry nie byłby sobą, gdyby nie chciał tego w pełni wykorzystać. W obliczu wakatu na cesarskim tronie po śmierci Ottona III jawiła się szansa, że zasiądzie na nim piastowski Misico Primus. Moneta z „koroną” byłaby zatem okazjonalnym przypomnieniem roszczeń. Jej emisja musiałaby w takim przypadku przypaść na okres przed koronacją Henryka II na cesarza w 1014 roku. Oczywiście jest to hipoteza w wersji maximum. 

Wersja medium — choć też w stylu „bolesławowym” — może odnosić się do negocjacji pokojowych z cesarzem, prowadzonych przez Mieszka II w roku 1013. Wedle niemieckiego kronikarza Thietmara, miał on przybyć wtedy do Magdeburga z wielkimi darami, by złożyć przyrzeczenie pokoju, jako następca Chrobrego. Moneta Misico mogła być specjalnie przygotowanym darem z dodatkowym „przesłaniem”. Alternatywną okazją może być hołd lenny z Milska i Łużyc złożony już wspólnie przez Bolesława Chrobrego i Mieszka II w Merseburgu w maju tego samego roku. Warto pamiętać, że to właśnie Henryk II skutecznie blokował oficjalną koronację Chrobrego. Wybicie korony na monecie mogło wynikać z kalkulacji, że jeśli już miał zostać uznany za wasala to „koronowanego”.

Wersja minimum może zakładać, iż moneta wybita została z okazji ślubu Mieszka z Rychezą. To właśnie podczas spotkania w Merseburgu miały zapaść ostateczne decyzje co do małżeństwa, zawartego niedługo potem. Jakkolwiek rangować przedstawione wersje wszystkie niewątpliwie mogą zostać zaszeregowane do gatunku historical fiction. 

Trudno się zatem dziwić, że w oficjalnej literaturze przedmiotu dominuje opcja „najbezpieczniejsza”— czyli wynikająca z tzw. naukowej ostrożności. Sugeruje ona obecność na monecie formy architektonicznej — zwieńczenia świątyni lub też umownie przedstawionego wzgórza świątynnego. Zastanawiające jest jednak, zważając na ówczesne możliwości mennicze, jej nad wyraz uproszczone wykonanie. Może to świadczyć o tym, że odtwarzane przedstawienie było na tyle powszechnie rozpoznawalne dla odbiorców monety, że nie wymagało uszczegółowienia. Jeśli bowiem przyjąć, że symbol „kapliczki” nie wynika z menniczego naśladownictwa, można wówczas domniemywać, iż umowny symbol przedstawia miejsce związane z objętym we władanie Krakowem. Takim ogólnie znanym miejscem byłoby zatem wzgórze wawelskie, z istniejącą na nim świątynią.

Przywołane ustalenia badawcze, choć wcale nie najnowsze, bo sięgające lat końca 90 ubiegłego wieku, nadal jednak nie przeniknęły do powszechnej świadomości. Także w Wikipedii, pomimo zdawkowego przywołania stanowiska prof. Suchodolskiego, „dominuje” pogląd o monecie Misico jako denarze Mieszka I. I choć na portalach aukcyjnych opisy monety uwzględniają już nowe ustalenia, nieaktualny stan wiedzy utrwalany jest w przestrzeni publicznej przez kolejne cytowania. 

A tak już na koniec — czyż „korono-kapliczka” na monecie Misico nie może mieć wręcz antycznej proweniencji? ;)