AKTUALNOŚCI 2015 (1)

— a-a-a, były sobie orły dwa…

Wspólny list Ministra Edukacji Narodowej i  Rzecznika Praw Dziecka do uczniów, dyrektorów, nauczycieli oraz rodziców

Ogólnopolski Dzień praw Dziecka

Minister Edukacji Narodowej

Rzecznik Praw Dziecka

Publikacja: 12 listopada 2014 r.

Z informacji ministerstwa Edukacji narodowej oraz Biura Rzecznika Praw Dziecka z 12.11.2014 r.: 

W tym roku — 20 listopada — po raz pierwszy będziemy obchodzić Ogólnopolski Dzień Praw Dziecka. Z tej okazji do ciekawych inicjatyw, dyskusji i zabaw zachęcają wspólnie Minister Edukacji Narodowej Joanna Kluzik-Rostkowska i Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak.*

Komentarz: 

Ewidentny przykład na to, jak można patrzeć i nie widzieć, podpisując oficjalne dokumenty. 

List skierowany był do dyrektorów, nauczycieli i rodziców. Dzieci raczej tego listu nie zobaczyły. Może szkoda, bo kto zna dzieci ten wie, że od razu zapytałyby — dlaczego te dwa orły są różne?

Wydaje się, że warte przemyślenia byłoby podjęcie ciekawej inicjatywy, by ramach dyskusji i zabaw z dziećmi, pokazać im ten list. 

A dodatkowo minister i rzecznik mogliby wspólnie zabawić się w «zgaduj zgadula», gdzie się schował… „wizerunek orła ustalony dla godła”. Będzie to na pewno z korzyścią dla praktycznej strony ustawowego prawa do tożsamości. Urzędowej tożsamości.

Państwowa Komisja Wywijania Orła

„Technika głosowania”

Wybory do Sejmu RP i Senatu RP 2015

Państwowa Komisja Wyborcza

Komunikaty PKW

Publikacja: 9 października 2015 r.

Komentarz: 

Państwowa Komisja Wyborcza ma najwyraźniej problem z nadmiarem wzorów orła. Z niezrozumiałych względów dla identyfikacji swoich działań informacyjnych nie stosuje jednak ustawowego wzoru godła państwowego — herbu RP. Zamiast tego z uporem używa zamienników w postaci grafik dostępnych w zasobach internetu — tzw. clip artów. Na wszelki wypadek, zapewnie dla podkreślenia urzędowej powagi przekazu — jak widać w emitowanym spocie informacyjnym — zamieszcza dwa orły.

Podobnie zamiast ustawowego wizerunku użyty został w oprawie graficznej studia konferencyjnego PKW w wyborach samorządowych 2014 wzór z lekka „wybrakowany” (patrz: Aktualności 16.11.2014 — „Wisi na ścianie orzeł z dzwonkiem na głowie…”).

Po zmianach personalnych, wywołanych m.in. skandalem z wadliwym systemem informatycznym, Państwowa Komisja Wyborcza „zafundowała” sobie w maju 2015 roku nowy znak graficzny. Zaprezentowany został przy okazji wyborów prezydenckich (patrz: Aktualności 16.04.2015 — „Państwowa Komisja Wyborcza z „logorłem”). Stworzony logotyp zawiera uproszczony zarys orła, niestety tak bardzo umownego, że aż symbolicznie ślepego.

O dziwo PKW stosuje równolegle kolejną wersję swojego znaku z zastowaniem konturowego wizerunku orła.

Kuriozalnym jest fakt, że Państwowa Komisja Wyborcza także na oficjalnym dokumencie, jakim jest „Uchwała o wyborze na Prezydenta RP”, użyła swojego znaku graficznego, zamiast ustawowego wizerunku herbu państwowego. 

Co więcej, nic nie wskazuje na to, aby użyła także urzędowej pieczęci (patrz: Aktualności 30.05.2015 — „Logorzeł na akcie prawnym organu władzy wykonawczej”). Można zatem skonstatować, że głowa państwa otrzymała od najwyższego organu wyborczego okazjonalny „dyplomik”.

Podsumowując — nie chodzi o źle rozumiany puryzm w zakresie stosowania ustawowego wzoru herbu Rzeczypospolitej Polskiej. Można bowiem przyjąć, że niektóre jednostki administracji państwowej mogą posługiwać się w działaniach wizerunkowych swoim własnym znakiem. Jednak wydaje się, że taka instytucja, jak Państwowa Komisja Wyborcza, raczej do nich nie należy.

Orzeł po wiedeńsku

„Forum Polonii”

Wspólnota Polskich Organizacji Polonijnych w Austrii

Logo na witrynie internetowej

forumpolonii.at

Wdrożenie: 2002 r.

Z informacji portalu forumpolonii.at: 

W dniu 22.09.15 r. w Stacji Naukowej PAN w Wiedniu odbył się kolejny bezpłatny wieczór informacyjny dla naszych rodaków pragnących usamodzielnić się na austriackim rynku pracy. Organizatorem była Wspólnota Polskich Organizacji w Austrii Forum Polonii przy współpracy z Wydziałem Konsularnym Ambasady RP w Wiedniu oraz Wydziałem Promocji Handlu i Inwestycji Ambasady RP w Wiedniu.

 Uczestników wieczoru powitała Prezes WPOwA Forum Polonii Teresa Kopeć, I Radca Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji Ambasady RP w Wiedniu Jerzy Jędrzejewski oraz Konsul Andrzej Kaczorowski z Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wiedniu.*

Komentarz: 

Pozostaje powtórzyć stwierdzenie przedstawione już wcześniej przy okazji omówienia znaku portalu dla holenderskiej Polonii „pomarańczowyorzel.nl” — mimetyzm polonijny trwa. 

Można zrozumieć naturalny odruch przystosowawczy, jednakże forma „adaptacji” polskich symboli tożsamościowych na lokalne potrzeby wizerunkowe powinna mieć swoje granice. W przypadku „Forum Polonii” polski orzeł położony został na tarczy rodowej Babenbergów, co ma symbolizować polską obecność w Austrii. 

Problem w tym, że symbolika oparta na heraldyce rządzi się określonymi, żelaznymi zasadami. Łączenie odrębnych znaków tożsamościowych nie może odbywać się na podstawie „widzi-mi-się”. Nawet — a może w szczególności — jeśli tworzy się znaki współczesne na podstawie symboli heraldycznych.

W przypadku znaków tworzonych na podobieństwo herbów należy wskazać, że godeł — figur, mobiliów — nie nakłada się jednych na drugie. Tak, tak — godeł. Wbrew pozorom austriacka tarcza zawiera figurę zwaną w heraldyce „pas” (niemieckie: Balken), a nie jest tylko polem, tzn. tłem z czerwono-białymi barwami. 

Dlatego też nie można na nią kłaść żadnego innego godła. Niestety powstała w wyniku tego „skrzyżowania” herbopodobna hybryda jest ewidentnym przykładem błędu w sztuce. Nie wynika to oczywiście ze złej woli, ale z częstej wśród projektantów niewiedzy (patrz: Aktualności 25.07.2014 — «De „docta” ignorantia»). Niuanse bywają trudne…

Znak „Forum Polonii” w takiej formie graficznej egzystuje od 2002 roku, ze zmianą dokonaną w roku 2014. Dziwne, że przez tyle lat, ani przedstawiciele stowarzyszenia, ani ambasady RP w Wiedniu, nie dostrzegli w tym problemu. 

Ale trudno się dziwić, skoro pomimo kolejnej zmiany wizualnej stron internetowych Wydziałów Promocji Handlu i Inwestycji (patrz: Aktualności 14.06.2015 r. — „Wespół w zespół — czyli MG i MSZ dla WPHI”), w ich stopce adresowej nadal króluje resortowy czarny orzeł Ministerstwa Gospodarki RP.

Uwaga — „przebieraniec”!

W związku z pojawieniem się na Facebook'u konta „Orzeł Biały”, identyfikującego się grafiką portalu „Jaki Znak Twój?” informuję, że zarówno konto, jak i publikowane przez nie wypowiedzi, NIE SĄ mojego autorstwa.

PS. Po wysłanym żądaniu usunięcia ilustracji z profilu właściciel konta dokonał stosownej zmiany.

Tylko dla orłów!

Piotr VaGla Waglowski:

• „Symbolem Polski jest Orzeł Biały na czerwonej tarczy.” *

• „Mój cel jest następujący: ponieważ wzór herbu Rzeczypospolitej Polskiej (błędnie w ustawie nazywanego godłem), który jest załącznikiem do ustawy, nie nadaje się do stosowania (co widzimy na każdym kroku), to należy stworzyć taką księgę znaku narodowego, by mógł być powszechnie i jednolicie używany przez administrację publiczną oraz - co ważne - przez samych obywateli.” *

Komentarz: 

Przy całej atencji dla Piotra Waglowskiego trzeba od razu wskazać na błędne powielanie opisu polskiego herbu, a także potocznych zastrzeżeń do prawnego opisu znaku państwa:

Symbolem Polski jest „Orzeł Biały”. [kropka]

Dlaczego kropka? Ponieważ użycie nazwy własnej herbu Polski „Orzeł Biały” (zapisu z dużych liter) odnosi się do całościowego wizerunku białego orła na czerwonej tarczy. Dodajmy — białego, czyli heraldycznie srebrnego i ukoronowanego.

Herb Rzeczypospolitej Polskiej słusznie nazwany jest w konstytucji i ustawie godłem. [kropka]

Słusznie, ponieważ pojęcie „godło” oznacza symbol, znak szczególny, insygnium i w nomenklaturze tożsamościowej nie może być zawężane tylko do jego heraldycznego znaczenia. Właściwą natomiast zmianą byłoby doprecyzowanie tego sformułowania w postaci uzupełnienia: „państwowym” oraz „herb” — jak za czasów II RP w ustawie z 1919 roku i rozporządzeniu prezydenta z 1927 roku. A zatem:

• Godłem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej jest herb „Orzeł Biały”.

Księga standaryzacji herbu RP winna powstać. [kropka]

Nie tylko dla ujednolicenia oznakowania podmiotów ustawowo uprawnionych do jego użytkowania, ale także dla wyraźnego rozdzielenia symboli identyfikujący państwo i jego organy od znaku przeznaczonego do powszechnego stosowania.

Jak należy to zrobić właściwie? — polecam swoje kompetencje kandydatowi do Senatu. 

Jednocześnie z całego serca życzę Piotrowi Waglowskiemu uzyskania stosownej liczby głosów. Trzymam kciuki za wybór, mam bowiem nadzieję, że moją kolejną obywatelską inicjatywę, złożoną w kwestii standaryzacji graficznej godła państwowego, rozpatrywać będzie senator, mający pojęcie o przedmiocie sprawy (patrz: Petycja do senatu 2010).

Dzierganie „wizerunku orła”

„Orzełek sportowy”

Godło państwowe Rzeczypospolitej Polskiej — herb Polski

Stroje reprezentacji Polski w piłce nożnej

Producent: Nike Inc.

Wdrożenie: 3 marca 2014 r.

Z uzasadnienia nowelizacji ustawy o godle z dn. 7 grudnia 2011 r.: 

Celem nowelizacji ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych […] jest unormowanie stanu prawnego w taki sposób, aby w stroju reprezentacji kraju albo w stroju reprezentacji olimpijskiej było obowiązkowe użycie godła Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych.” *

Z treści Art. 1. ustawy z dnia 13 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych oraz ustawy o sporcie: „W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 235, poz. 2000, z 2006 r. Nr 220, poz. 1600, z 2009 r. Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 18, poz. 96) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu:

• „Art. 3a. Godło Rzeczypospolitej Polskiej umieszcza się na stroju reprezentacji kraju, na stroju reprezentacji olimpijskiej oraz na stroju reprezentacji paraolimpijskiej, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857, z późn. zm.1)), z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.”**

Komentarz: 

Znana powszechnie „afera” z zastąpieniem tzw. „orzełka” na koszulkach piłkarskiej reprezentacji w piłce nożnej przez logo PZPN, skończyła się prezydenckim „łataniem” prawa poprzez nowelizację ustawy o godle i ustawy o sporcie w maju 2012 roku (patrz: Orzeł Biały obligatoryjnie reprezentacyjny – Aktualności 2 maja 2012). 

PZPN'owski „Wąrzeł” został najpierw uzupełniony (w 2012), a następnie zastąpiony (w 2014)… — no, właśnie — czym? 

Z informacji prasowej Nike z roku 2014:

• „Podczas konferencji prasowej przed meczem ze Szkocją, zaprezentowano stroje domowe oraz wyjazdowe reprezentacji Polski. Oba zestawy wyróżniają się wyrazistym wyglądem zainspirowanym barwami flagi i godłem Polski — najważniejszymi symbolami narodowymi. Kolorystykę koszulek domowych tradycyjnie zdominowała biel, uzupełniona tym razem o umieszczony centralnie pionowy czerwony pas. Połączenie dopasowanego kroju z kołnierzykiem w tzw. serek nadaje koszulce bardzo dynamicznego charakteru. Na przodzie koszulki, po lewej stronie, oraz wewnątrz kołnierzyka umieszczono polskie godło narodowe z białym orłem w koronie na czerwonym tle.” ***

Zgodnie z zapisem ustawy winien to być wzór godła RP, którego jedyny prawny wizerunek zawiera załącznik nr 1 do przedmiotowej ustawy. Niestety, z racji braku oficjalnego wzoru użytkowego, zastąpiony jest on tzw. clip-artem — grafiką pochodzącą z nieautoryzowanego źródła, pozyskaną z zasobów internetu.

Wprowadzony na koszulkach wizerunek świadczy o tym, że ani odpowiedzialni urzędnicy, ani działacze sportowi, nie przykładają wagi do weryfikacji zastosowanego wzoru. A ktoś przecież musiał przekazać wykonawcy — firmie Nike — wzór produkcyjny godła państwowego. 

Czy wzór taki winna przygotować Kancelaria Prezydenta Komorowskiego, jako wnioskodawca nowelizacji? A może Ministerstwo Sportu i Turystyki, jako ustawowy organ nadzorujący polskie związki sportowe? Czy też raczej PZPN, jako zleceniodawca wykonania strojów sportowych? A może Nike wyszukało sobie na własną rękę wymagany zamówieniem wzór?

Wbrew stwarzanym pozorom dbałości o polskie symbole w rzeczywistości nikt z decydentów nie zadaje sobie trudu przygotowania podstaw dla właściwego ich użytkowania. 

Przykładem może być przetarg na futerały do orderów i odznaczeń oraz okładki do nominacji i legitymacji, ogłoszony przez Kancelarię Prezydenta za czasów Bronisława Komorowskiego, w którym poza wymogiem użycia „wizerunku orła w koronie” nie tylko nie przekazano wykonawcom stosownego wzoru, ale też nie wskazano źródła jego pozyskania.****

Określenie „wizerunek orła” stało się słowem-wytrychem, które wyglądając z pozoru na legalnie umocowane, zwalnia z myślenia przedstawicieli administracji państwowej wszelkiego szczebla. Rzecz w tym, że nikt nie zauważa dwóch zasadniczych kwestii — kontekstu w jakim było użyte oraz faktu „wyparowania” jego doprecyzowania z prawodawstwa. Znamienne jest też, że nikt „z urzędu” nie zauważa zarówno prawnych, jak i praktycznych konsekwencji tego stanu rzeczy.

W 2012 roku na tym portalu wyrażone zostało przekonanie, że kolejnym właściwym krokiem po wprowadzonej nowelizacji, będzie uznanie obligatoryjności stworzenia oficjalnej standaryzacji graficznej symboli narodowych — w szczególności herbu państwowego. Jednocześnie warto podkreślić, że WSZYSCY najważniejsi decydenci w państwie — Prezydent, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu oraz Premier — zostali na przeciągu 5 lat (2009—2014) dwukrotnie poinformowani o konieczności podjęcia takich działań.

Niestety proza życia pokazała, że dbałość o żyrandol bywa ważniejsza.

A za reprezentację Polski w piłce nożnej — oraz w każdej innej dziedzinie sportu — trzymać należy kciuki. Zawsze.

Ślepy orzeł Państwowej Komisji Wyborczej

Wybory do Sejmu i Senatu

Rzeczypospolitej Polskiej

Państwowa Komisja Wyborcza

25 października 2015 r.

Za 3 tygodnie, głosami wyborców, dokonany zostanie wybór posłów i senatorów RP. Wierzyć należy, że będzie to naprawdę jakościowa zmiana na lepsze. Wierzyć należy, że wybrany nowy rząd podejmie rzeczywiste kroki naprawy państwa w wielu zaniedbanych od lat obszarach. 

Grzech zaniedbania dotyczy także obszaru tożsamości wizualnej państwa i jego organów. Dlatego na zwycięzców czeka przygotowane opracowanie Systemu Tożsamości Wizualnej Rzeczypospolitej Polskiej, oparte o ustawowe godło państwowe — herb RP „Orzeł Biały”.

Jest zatem szansa na zmianę poprzez ujednolicenie identyfikacji urzędów administracji państwowej wszelkiego szczebla. Oby tylko starczyło determinacji i konsekwencji w przeprowadzeniu porządków. 

Czas na wyrzucenie przypadkowych i nieustawowych wzorów orła oraz resortowych i urzędowych logotypów — w tym także ślepego orła PKW — bez potrzeby sięgania po wątpliwej proweniencji godłopodobne clip-artowe ersatz'e, choćby nawet pretendowały do miana „herbu małego”.

Logo ex-marszałka — post scriptum 2

Radosław Sikorski

Logotyp Marszałka Sejmu RP

Wdrożenie: 2014 r.

Komentarz: Radosław Sikorski, po objęciu funkcji marszałka Sejmu RP w 2014 roku, zaczął używać emblematu nawiązującego do formy pieczęci państwowej, jako znaku identyfikacyjnego Marszałka Sejmu RP. Emblemat umieszczony jest na froncie pulpitu, wykorzystywanego na potrzeby konferencji prasowych.

Propozycja stworzenia odrębnego w stosunku do herbu państwowego znaku urzędowego, w postaci emblematu opartego na formie pieczęci, przygotowana została już przy okazji konkursu na logo Prezydenta RP w 2010 roku. 

Dla przypomnienia — konkurs ogłoszony przez Bronisława Komorowskiego, na który nadeslano 50 projektów, podobnie jak rok wcześniej ogłoszony przez niego konkurs na logo Sejmu, na który nadesłano 1647 projektów (!), nie został rozstrzygnięty.

Znak Głowy Państwa zaprezentowany został jako oznakowanie „nowej” limuzyny prezydenckiej prima-aprilisowym żartem w 2012 roku (patrz: Oznakowanie nowej limuzyny Prezydenta RP).

Logo ex-marszałka — post scriptum

Radosław Sikorski

Logotyp Sejmu RP

Profil na twitter.com

30 września 2015 r.

Z „tweeta” Radosława Sikorskiego: 

Jerzy Janiszewski stworzył też logo Solidarności i księgę wizualizacyjną MSZ. Uważam, że jest najlepszy w Polsce.*

Komentarz: 

Członek „Bullingdon Club” na pewno zna się na rzeczy… — Jerzy Janiszewski, mieszkający i pracujący na codzień w Hiszpanii, doświadczeniem w projektowaniu znaków graficznych instytucji państwowych bije na głowę jedynego w Polsce konkurenta — Andrzeja Pągowskiego.

PS. To był sarkazm :)

Logo ex-marszałka Sejmu RP

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Logotyp Sejmu RP

Projekt: Jerzy Janiszewski

Wdrożenie: 2015

Z informacji Biura Prasowego Kancelarii Sejmu RP: 

W związku z kompleksową zmianą identyfikacji wizualnej Sejmu i wprowadzeniem jednolitego systemu w tym zakresie, został zamówiony logotyp oraz Księga Identyfikacji Wizualnej, która określa m.in. sposoby prezentowania logo w bardzo wielu różnych typach materiałów w wersjach kolorowej i monochromatycznej. Logotyp wraz z całą koncepcją identyfikacji wizualnej ma służyć identyfikacji Sejmu w przestrzeni wizualnej. Będzie stosowany przez Sejm oraz Kancelarię Sejmu we wszelkich przygotowywanych przez nią materiałach w ramach wykonywania zadań regulaminowych, a w szczególności w materiałach informacyjnych i edukacyjnych. Decyzję o zamówieniu całego spójnego systemu identyfikacji wizualnej Sejmu podjął marszałek Radosław Sikorski.*

Komentarz: 

Z informacji Kancelarii Sejmu RP wynika, że koszt opracowania nowego logotypu Sejmu RP wraz z Księgą identyfikacji wizualnej oraz przeniesieniem majątkowych praw autorskich wyniósł 12.000 euro. 

Cieszy, że wartość znaków wizerunkowych instytucji państwowych wyceniana jest na poziomie gwarantującym właściwe wynagrodzenie autorów nie tylko za wykonaną pracę, ale także za przeniesienie majątkowych praw autorskich. Honoraria płacone przez urzędy publiczne stanowią bowiem bardzo dobre odniesienie dla kształtowania cen na rynku projektowania graficznego.

Zastanawia natomiast forma udzielania dobrze płatnych zleceń. Logotyp Sejmu RP jest kolejnym projektem Jerzego Janiszewskiego realizowanym przez niego w ciągu ostatnich 5 lat na rzecz podmiotu publicznego w trybie zamówienia z wolnej ręki. 

W 2010 roku na zlecenie Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego zrealizował opracowanie znaku graficznego polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej wraz z księgą identyfikacji wizualnej. Honorarium autorskie wyniosło 24.000 euro. 

Następnie — także na zlecenie MSZ — wykonał w 2011 roku opracowanie resortowego logotypu oraz identyfikacji wizualnej ministerstwa.

Pozostaje także jedno „drobne” pytanie: 

• dlaczego podmioty ustawowo uprawnione do użytkowania godła państwowego dla celów swojej identyfikacji wizualnej, nie korzystają z jego wizerunku?

„Ewolucja” logotypu Sejmu RP 1997 > 2011 > 2015:

— Polacy nie gęsi…

Prezydent RP Andrzej Duda

Debata Generalna

70. Sesja Zgromadzenia ONZ

28 września  2015 r.

Z wystąpienia Prezydenta RP: 

[…] Pokój i prawo — dwa słowa klucze, dzięki którym jesteśmy w stanie zrozumieć i docenić rolę Narodów Zjednoczonych w ostatnich 70 latach historii świata. Pokój i prawo — dwa słowa, bez których nie sposób wyobrazić sobie współistnienia narodów, grup etnicznych, wyznawców różnych religii. Pokój i prawo — pojęcia piękne, ważne, aczkolwiek nader kruche, o które musimy dbać, które musimy bez ustanku pielęgnować. 

My, Polacy, wiemy doskonale, że pokój nie jest dany raz na zawsze. Niespełna miesiąc temu przypadł mi honor, jako prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, wygłoszenia przemowy podczas uroczystości 76. rocznicy wybuchu II wojny światowej. 1 września 1939 roku o świcie rozpoczęła się inwazja nazistowskich Niemiec na moją ojczyznę. 17 dni później, 17 września 1939 roku  otrzymaliśmy cios z drugiej strony — Związek Radziecki napadł na Polskę. I Polska zniknęła z mapy. 

Ale Polacy są dumnym narodem i nie poddali się, bo ponad wszystko cenią sobie wolność. I dlatego do końca walczyli po stronie wolnego świata. Ta wojna, II wojna światowa największa i najbardziej krwawa w dziejach ludzkości, pogrążyła w mroku zbrodni, barbarzyństwa i cierpień całą Europę, wschodnią i południowo-wschodnią Azję, północną Afrykę, Bliski Wschód i wszystkie oceany. […]*

Komentarz: 

Prawdy historycznej nigdy dość. Należy mieć nadzieję, że wystąpienie Prezydenta Polski na forum ONZ stanowi wyraźny sygnał o zamiarze nadrobienia zaniedbań ostatnich lat w zakresie dbałości o dobre imię Polski. Ma to szczególne znaczenie w kontekście wygłaszanych oficjalnie skandalicznych sformułowań pod adresem Polski, a także ewidentne próby zafałszowywania przeszłości. Polityka historyczna musi być aktywnie prowadzona nie tylko lokalnie, czy też regionalnie, ale także w skali globalnej.

Wbrew pozorom stawiane ostatnio przez rosyjskich oficjeli tezy o polskiej winie za wybuch II wojny światowej nie są przypadkowe, lecz były ugruntowywane od dawna. Warto sobie bowiem uzmysłowić, że oba ościenne ośrodki — zarówno Rosja jak i Niemcy — od lat piszą własną wersję historii, używając do tego celu mniej lub bardziej wyrafinowanych narzędzi.

W pamięci ogólnej istnieje wystąpienie Władimira Putina na Westerplatte w 2009 roku, lecz dla porównania powszechnej uwadze umyka, prowadzona od lat w Niemczech w ramach tzw. nurtu „Docutainment” — popularno-naukowej dokumentalistyki, subtelna polityka zmiany emocjonalnej oceny faktów historycznych. Jej szczególnym efektem był serial „Nasze matki, nasi ojcowie”. 

Znacznie bardziej łopatologiczne, ale równie skuteczne są działania rosyjskiej propagandy, dotyczące mitu wykonywania przez Armię Czerwoną „misji obrońcy”. Mit kultywowany jest nie tylko w samej Rosji, lecz eksportowany globalnie w ramach działań „kulturalnych” rosyjskich placówek dyplomatycznych na całym świecie.

Nie bez znaczenia jest też antypolska propaganda środowisk żydowskich w USA, których narrację popularyzują pseudonaukowe publikacje Jana Tomasza Grossa.

Dlatego cieszy wreszcie tak silny polski głos wyrażony przez polskiego prezydenta na ogólnoświatowym forum. Cieszy też fakt, że Prezydent RP konsekwentnie nosi polski symbol — miniaturkę flagi — występując publicznie na arenie międzynarodowej.

Orły ślepe dwa…

Zjednoczona Lewica

Konferencja prasowa

Leszek Miller — SLD

Janusz Palikot — Twój Ruch

26 września 2015 r.

Z informacji prasowej na stronie sld.org.pl: 

Skrócenie tygodniowego czasu pracy z 40 do 37 godzin, koniec z bezpłatnymi nadgodzinami i stażami oraz wprowadzenie nowej stawki podatkowej — 0 proc. dla tych, których rocznie dochody nie przekraczają 21 tys. zł –—to niektóre z propozycji gospodarczych Zjednoczonej Lewicy. W sobotę na konferencji prasowej wspólnie zaprezentowali je liderzy dwóch z partii tworzących lewicowy koalicyjny komitet wyborczy — przewodniczący SLD Leszek Miller oraz współprzewodniczący Twojego Ruchu Janusz Palikot.*

Komentarz: 

Trzeba przyznać, że w kontekście politycznych planów obu panów — o ich historii nie wspominając — dość wymowne są owe dwa ślepe orły użyte na frontach mównic.

Pomarańczowy orzeł — czyli: mimetyzm polonijny

pomaranczowyorzel.nl

Logotyp firmy

Biuro usług księgowych

Wdrożenie: 17 maja 2015 r.

Z informacji na stronie internetowej biura: 

Większość z nas ceni sobie jakże równie ważną dzisiaj wygodę, komfort oraz poczucie bezpieczeństwa, które mogą nam zapewnić organizacje wspierające Polaków w Holandii. Dla takich ludzi jak MY istnieje ta organizacja. Pragniemy pomoc każdemu z Was tak bardzo, jak to tylko możliwe. 

Pomarańczowy Orzeł pomoże Ci zorganizować wiele administracyjnych spraw z Twojego codziennego życia. U nas pomożemy Ci rozliczyć Twoje roczne dochody, uzyskać zwrot ubezpieczenia,uzyskać dofinansowania. Ponadto oferujemy także pomoc w załatwianiu czynności bankowych takich jak otwieranie/zamykanie konta oraz inne. Oferujemy pomoc w holenderskiej służbie zdrowia, formalności z zakresu szpitali oraz lekarzy rodzinnych.

Pragniemy pomoc również każdemu z Was w znalezieniu nowego mieszkania przy możliwie najniższych comiesięcznych płatnościach! Udzielamy również porad oraz pomocy osobom, które zostały oszukane bądź w inny sposób skrzywdzone przez nieuczciwych pracodawców albo innych nieżyczliwych ludzi, których tak wiele wokół nas.

Mamy na uwadze najwyższą jakość naszych usług oraz dobro i godność każdego naszego Rodaka, który zamieszkuje ten ciekawy, jak również pełen wyzwań kraj.*

Komentarz: 

Można zrozumieć naturalny odruch przystosowawczy, jednakże forma „adaptacji” tożsamościowych symboli na potrzeby wizerunkowe firmy świadczącej usługi komercyjne dla polonijnej społeczności, powinna mieć swoje granice. 

Orzeł w barwach żółto-pomarańczowych, z dziobem i koroną czerwoną, bliższy jest raczej papudze niż symbolowi narodowemu. Dopełnieniem całości jest towarzystwo amerykańskiego bielika.

Kompetencje posiadane w obszarze doradztwa administracyjno-finansowego nie przeszkadzają w skorzystaniu z pomocy specjalistów od wizerunku. Oferując pomoc innym warto także pozwolić i sobie pomóc.

Zielony Orzeł… — post scriptum

Kancelaria Notarialna Ewa Malak

Witryna internetowa

Logotyp kancelarii

Zmiana: 17 września 2015 r.

Komentarz: 

Można domniemywać, że usunięcie wizerunku zielonego orła z logotypu kancelarii nie było spowodowane tylko zawiadomieniem kancelarii o noszeniu przez niego niewłaściwych barw.

Polski orzeł na traktorze — czyli: Czech orze, jak może…

20 lat Zetora w Polsce

Limitowana seria ciągników

ZETOR Polska

23 kwietnia 2015 r.

Z informacji prasowej Zetor Polska: 

ZETOR POLSKA obchodzi 20-lecie swojej działalności na polskim rynku! W tym czasie sprzedał ponad 34 tysiące traktorów. […]

Z okazji 20-lecia przygotowana została specjalna limitowana seria traktorów Zetor, które są charakterystyczne dzięki swojej kombinacji kolorów. Tradycyjny czerwony kolor uzupełnia barwa biała, razem nawiązują do polskich barw narodowych. Połączenie kolorów wykorzystano na dachach i kołach traktorów. Traktory posiadają również nalepkę stylizowanego orła, nawiązującego do polskiego symbolu narodowego, jak również specjalne logo z okazji 20-lecia marki. W sumie wyprodukowano 200 takich traktorów. Traktory będą sprzedawane od maja.*

Komentarz: 

Sprzedaż na polskim rynku czeskich traktorów ZETOR zdobionych nalepką ze stylizowanym orłem, nawiązującym do polskiego symbolu narodowego? 

Cóż — chyba nie bez powodu Czesi kojarzą się Polakom nie tylko z piwem i knedlíkami, Vondráčkovą i krecikiem, ale także ze specyficznie stylizowanym poczuciem humoru.

PS. Może dział marketingu powinien pójść za ciosem i rozważyć znacznie lepszy chwyt sprzedażowy — nielimitowaną sprzedaż ciągników w malowaniu ochronnym z oznakowaniem «RUDY 102».

Kalkomanie dostępne są do nabycia w internecie :)

Orzeł jak malowany

Proporzec Rzeczypospolitej Polskiej

Juan Pando Despierto

Ambasada RP w Madrycie

21 kwietnia 2015 r.

Z informacji prasowej ambasady RP w Madrycie: 

Podczas uroczystej ceremonii zorganizowanej w salonach Ambasady RP, hiszpański historyk i kolekcjoner, Juan Pando Despierto wraz z małżonką, Marią Jesús de Cea Martín, przekazali na ręce Ambasadora RP starą polską flagę z naszytym godłem Rzeczypospolitej — białym orłem. […]

Flaga najprawdopodobniej należała do dawnego poselstwa Rzeczypospolitej w Madrycie i wiele wskazuje na to, że zaginęła podczas działań wojennych. Flaga jest de facto olbrzymim proporcem, rodzajem bandery, wywieszanym niegdyś podczas szczególnych okoliczności z balkonów urzędów państwowych (jej wymiary to 260 cm wys. na 186 cm. szerokości).*

Komentarz: 

Piękny przykład użytkowego weksylium, które przypomina o istnieniu w katalogu polskich godeł państwowych także Chorągwi Rzeczypospolitej Polskiej, poza herbem RP „Orzeł Biały”. Zamieszczone na nim przedstawienie orła jest jedną z graficznych stylizacji godła państwowego projektu Zygmunta Kamińskiego. 

Podobny proporzec widać na zdjęciu z wojskowych uroczystości z udziałem generała Władysława Sikorskiego z okresu II wojny światowej. Słowa uznania dla Pana Juana Carlosa Despietro za przekazanie historycznej pamiątki.

Akt uwolnienia od… państwa

Agresja Rosji Radzieckiej na Polskę

Nota dyplomatyczna rządu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich

Komisariat Spraw Zagranicznych w Moskwie

17 września 1939 r. godzina 3:00

Z noty dyplomatycznej rządu ZSRR z dnia 17 września 1939 roku: 

Wojna niemiecko–polska ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. W ciągu dziesięciu dni operacji wojskowych Polska straciła wszystkie swoje okręgi przemysłowe i ośrodki kulturalne. Warszawa, jako stolica Polski, już nie istnieje. Rząd polski uległ rozkładowi i nie okazuje przejawów życia. Oznacza to, że państwo polskie i jego rząd przestały faktycznie istnieć. Dlatego też straciły ważność traktaty, zawarte pomiędzy ZSRR a Polską.

Pozostawiona własnemu losowi i pozbawiona kierownictwa Polska stała się łatwym polem wszelkiego rodzaju niebezpiecznych i niespodziewanych akcji, mogących stać się groźbą dla ZSRR. Dlatego rząd radziecki, który zachowywał dotychczas neutralność, nie może w obliczu tych faktów zajmować nadal neutralnego stanowiska. 

Rząd radziecki nie może również pozostać obojętny na fakt, że zamieszkująca terytorium Polski pokrewna ludność ukraińskiego i białoruskiego pochodzenia jest bezbronna i została pozostawiona własnemu losowi. Rząd radziecki polecił wobec powyższych okoliczności Naczelnemu Dowództwu Armii Czerwonej, aby nakazało wojskom przekroczyć granicę i wziąć pod swoją opiekę życie i mienie ludności Zachodnie Ukrainy i Zachodniej Białorusi. 

Rząd radziecki zamierza równocześnie podjąć wszelkie środki mające na celu uwolnienie narodu polskiego od niszczącej wojny, w którą wepchnęli go nierozsądni przywódcy, i umożliwienie mu życia w pokoju.*

Komentarz: 

Uwalnianie narodu polskiego przez Armię Czerwoną od jego własnego państwa dotarło 20 września 1939 roku do Lublina, położonego w ówczesnej centralnej Polsce. Do niewielkiego, podlubelskiego majątku ziemskiego, zawitał zagon sowieckiej kawalerii. 

Na małych konikach, w szarych szynelach i budionnówkach na głowach, z przewieszonymi przez ramię karabinami na sznurkach, wjechali skośnoocy czerwonoarmiści. W następnej kolejności przybyły ciężarówki wojskowe, ze stojącymi na stopniach szoferek przewodnikami — Żydami z sąsiedzkiego sztetla, oznakowanymi czerwonymi opaskami na rękawach. 

Gościnę w dworku urządzono sobie pod nieobecność gospodarza, który jako podoficer Wojska Polskiego, brał w tym czasie udział w walkach trwającej kampanii wrześniowej. Obecną w domu rodzinę: ciężarną żonę, ojca i matkę, siostry, całą służbę oraz uciekinierów z zajętej przez Niemców Wielkopolski, zamknięto w jednym pomieszczeniu, a następnie wyzwolono z wszelkich oznak „pańskości” — biżuterii, zegarków i innych precjozów.

Po uzgodnieniu 28 września 1939 roku nowej linii demarkacyjnej pomiędzy Rzeszą Niemiecką a Rosją Sowiecką, przedstawiciele braterskiej Armii Wyzwolicieli wyjechali, pozostawiając majątek ziemski wyzwolony z inwentarza ruchomego i żywego. Wielkim szczęściem był fakt, że nikt z przebywających we dworze nie został uwolniony od życia lub też wywieziony na wolność na Syberię. 

Majątek wyzwolono po raz drugi lipcu w 1944 roku. Tym razem jednak gospodarz, żołnierz lubelskiego okręgu AK, nie czekał z rodziną na jadących w gościnę NKWDzistów.

Akt uwolnienia od własności prywatnej, utrwalony PRLowskim bezprawiem i honorowany przez 25 lat „Wolności” decyzjami administracji rządowej, trwa do dziś.

Orzeł Czarny… — post scriptum

Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Profil internetowy Projekt Orli Dom / Facebook

Post: „niektórzy żyć nie mogą, jak nie dorobią gęby konkurencji”

15 września 2015 r.

Z wpisu Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego na profilu Projekt Orli Dom: 

„niektórzy żyć nie mogą, jak nie dorobią gęby konkurencji. Aleksander Bąk na swojej stronie przypisuje mi rzeczy niezgodne ze stanem faktycznym: […]

Pisze też Aleksander "Na stronie internetowej może być zamieszczony „wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej”. "

No i przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli :) oto równie niezgodny z zapisami orzeł projektu Aleksandra, na stronie Kuratorium Oświaty w Gdańsku http://www.kuratorium.gda.pl/ *

Komentarz: 

Różnica w faktach jest taka, że: 

— według informacji na witrynie internetowej firmy Fabricstudio — Andrzej-Ludwik Włoszczyński wyraził zgodę na wykorzystanie swojego projektu orła na potrzeby identyfikacji graficznej Kancelarii Notarialnej Magdalena Korobowicz, dla której to firma zaprojektowała także stronę internetową,

— natomiast Aleksander Bąk nie wyraził zgody na wykorzystanie swojego projektu orła przez Kuratorium Oświaty w Gdańsku.

Fakt ten stanowi naruszenie prawa autorskiego, poprzez bezumowne wykorzystanie utworu, podobnie jak wykorzystanie przez Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego herbu RP autorstwa Aleksandra Bąka, pozyskanego bez uzyskanej zgody ze strony www.jakiznaktwoj.pl, a zamieszczonego w jego publikacji «projekt Orli Dom», wydanej i rozpowszechnianej przez Wydawnictwo internetowe e-bookowo.pl

Gęby przyprawiać Andrzejowi-Ludwikowi Włoszczyńskiemu nie trzeba — ten typ tak ma.

Orzeł Czarny Andrzeja- Ludwika Włoszczyńskiego kontra...

Kancelaria Notarialna Magdalena Korobowicz

Witryna internetowa

Projekt wzoru orła: Andrzej-Ludwik Włoszczyński, Warszawa

Projekt identyfikacji wizualnej: Fabricstudio, Warszawa Wykonanie strony internetowej: Dotproject Software House, Toruń

Wdrożenie: październik 2012 r.

Z informacji na stronie firmy Fabricstudio: 

[…] Założyliśmy przede wszystkim iż projekt logotypu musi posiadać kilka cech: Musi być delikatny, jednocześnie wyniosły i stateczny. Musi być osobisty, a jednocześnie klasyczny i nieco urzędowy. Nie może konkurować formalnie z symbolem godła, który również w nomenklaturze wizualnej urzędu notarialnego, ma obowiązek się pojawić. 

Autorem użytego wzoru godła jest pan Andrzej Ludwik Włoszczyński, znak użyty został za zgodą autora. Jest on osobą która w ramach projektu Orli Dom stara się wprowadzić standaryzację nomenklatury wizualnej dotyczącej Państwa Polskiego. […]*

Komentarz: 

„Standaryzacja nomenklatury wizualnej” — żeby użyć agencyjnej nowomowy — zakłada, że orzeł będący symbolem państwa polskiego, powinien być zawsze biały. Powtórzmy: BIAŁY! Dlatego wszelkie formy wzoru graficznego — w tym i linearne — muszą uwzględniać jego zastosowania na różnobarwnych tłach. 

W przypadku witryny internetowej Kancelarii Notarialnej Magdaleny Korobowicz grafika orła położona została na tle ciemnej fotografii. W ten sposób orzeł przybrał formę negatywową, stając się orłem czarnym, obrysowanym białym konturem.

Należy domniemywać, że Andrzej-Ludwik Włoszczyński, wyrażając zgodę na wykorzystanie swojego projektu na potrzeby witryny internetowej kancelarii notarialnej, przeprowadził także nadzór autorski i zaakceptował zastosowany odwrócony, negatywowy wizerunek orła. Wygląda na to, że wszyscy odpowiedzialni za projekt autorzy dołączyli do „elitarnej” grupy projektantów wywijających orła — w tym przypadku na czarno.

Dodatkowo warto zaznaczyć, że zgodnie z uchwałą Krajowej Rady Notarialnej z roku 2008, kancelarie notarialne mogą posiadać własne strony internetowe, lecz ich zawartość jest ściśle określona. Na stronie internetowej może być zamieszczony „wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej”. ** 

Wizerunek orła zastosowany na stronie kancelarii notarialnej Magdaleny Korobowicz, jako żywo ustawowym wizerunkiem godła państwowego nie jest.

Zgodnie z wykładnią uchwały kancelariom nie wolno stosować sztucznego pozycjonowania swoich stron internetowych z zastosowaniem linków zewnętrznych:

• Zewnętrzne strony internetowe winny wskazywać na publiczną wyszukiwarkę notariuszy dostępną na witrynie internetowej KRN lub właściwej izby notarialnej.** 

Za naruszenie uchwały uznane może być zatem m.in. posiadanie przez kancelarie swojego „fanpage'a” na Facebooku, a także profilu na Google+ lub na Twitterze, na których zamieszczono linkowanie do strony własnej kancelarii. 

Co ciekawe w internecie można nadal znaleźć fanpejdże i profile Google+ kancelarii notarialnych, założone parę lat po wydaniu przedmiotowej uchwały KRN. 

Interesującym momentem będzie zatem cezura roku 2016, gdyż zgodnie z aktualnie przyjętą uchwałą Krajowej Rady Notarialnej, od 1 stycznia 2016 roku notariusze nie będą mogli posiadać także własnych stron internetowych.***

… kontra Orzeł Zielony à la Mamastudio

Kancelaria Notarialna Ewa Malak

Witryna internetowa

Projekt i wykonanie strony internetowej: Redicom, Olsztyn

Oryginał wzoru orła: Mamastudio, Warszawa

Wdrożenie: czerwiec 2015 r.

Z informacji na stronie firmy Redicon: 

[…] Dzięki  nieustającej chęci pogłębiania wiedzy, pasji jaką jest dla nas nasza praca, oraz dążeniu do perfekcji, możemy być zawsze o krok przed konkurencją. Nasze projekty cechują nowatorskie, nieszablonowe rozwiązania, pozwalające naszym klientom wykorzystać w 100% możliwości jakie niosą ze sobą nowoczesne technologie. Dla nas nie ma rzeczy niemożliwych.

Grafikę komputerową postrzegamy jako formę sztuki, a pasja grafików pozwala tworzyć nowoczesne, efektowne i nieszablonowe projekty graficzne, starannie wyważając przy tym nowoczesne trendy z przejrzystością i łatwością obsługi. Niestandardowe projekty, wymagające niestandardowych rozwiązań to dla nas codzienność. […]*

Komentarz: 

Trzeba przyznać, że istotnie rzeczy niemożliwe stają się faktem. Po pierwsze „Orzeł Biały” zzieleniał. Po drugie graficy-pasjonaci firmy Redicon, dla logotypu Kancelarii Notarialnej Ewy Malak, wykorzystali — bezumownym transferem własności intelektualnej — wizerunek orła z logotypu Ministerstwa Gospodarki, zaprojektowanego przez agencję Mamastudio w 2011 roku.

Wygląda na to, że choć czarnego orła — zwanego przez resort eufemistycznie „stalowym” — wybieliła ministerstwu w 2014 roku firma MIXGRAF Studio Reklamy — za jedyne 1227,45 PLN — to chętnych do odpłatnego nadawania polskiemu symbolowi państwowemu nowych barw jest więcej. 

Wywijaniu orła nigdy dość…

76. rocznica wybuchu II Wojny Światowej

Agresja Niemiec na Polskę

1 września 1939 r.

Obronili Niepodległą i Europę

95 Rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 roku

15 sierpnia — Święto Wojska Polskiego

Z orędzia Prezydenta Rzeczypospolitej na uchodźstwie Augusta Zaleskiego z dnia 15 sierpnia 1970 r. na 50-lecie Zwycięstwa Polski nad Rosją: 

Obywatele Rzeczypospolitej i Polacy w wolnym świecie,

Bitwa Warszawska w roku 1920 zakończyła zwycięsko wojnę polsko-rosyjską, którą na rozkaz Komendanta Józefa Piłsudskiego podjęła Pierwsza Kompania Kadrowa Wojska Polskiego, przekraczając granicę zaboru rosyjskiego 6 sierpnia 1914 roku i powstałe za nią Legiony Polskie. […]

To wielkie zwycięstwo Polski w 1920 roku obroniło wolność i niepodległość nie tylko Rzeczypospolitej Polskiej, ale i sąsiadujących z nią narodów, które odzyskały niepodległość po pierwszej wojnie światowej. Zwycięstwo to powstrzymało także dalszy pochód armii czerwonej na zachod Europy, chroniąc ją przed grozą rosyjskiego imperializmu. Stało się to dzięki postawie całego Narodu Polskiego i dzielności jego żołnierzy.

Druga wojna światowa, rozpoczęta w 1939 roku przez hitlerowskie Niemcy w zmowie z Rosją Sowiecką, udowodniła, że zwycięstwo Polski w Bitwie Warszawskiej w roku 1920 nie dopuściło do wykonania ówczesnego planu Rosji. Ale ten plan rządcy na Kremlu nadal utrzymują, o czym świadczą ich posunięcia strategiczne na lądach i morzach świata.

Wobec złowrogich zamiarów Moskwy, z pamięcią o światowej sławie zwycięstwa w roku 1920, które uchroniło Polskę przed rosyjską niewolą, my Polacy w wolnym świecie powinniśmy być czujni na każdy krok w dziedzinie polityki i strategii, który może dotknąć praw Polski i Europy, pamiętając, że dla powagi i siły każdego protestu potrzeba jest powszechna zgoda i jedność działania w naszym programie politycznym o odzyskanie Wolności i Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. […]*

Komentarz: 

Historia uczy, że… lubi się powtarzać, a pewne problemy nigdy się nie deaktualizują.

Konstytucja sobie, obwoluta sobie, a orzeł nadal goły

Kaligrafowany egzemplarz

Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

1 lipca — Dzień Sejmu Polskiego

Zamawiający: Sejm RP

Wykonanie: Ewa Landowska, Kraków

maj 2015 r.

Z informacji na stronie Sejmu RP: 

Zbiory Biblioteki Sejmowej powiększyły się o kaligrafowany egzemplarz Konstytucji RP wykonany przez Ewę Landowską.

Ten specjalny egzemplarz Konstytucji RP został zamówiony przez Kancelarię Sejmu w związku z obchodzonym w tym roku po raz pierwszy 1 lipca Dniem Sejmu Polskiego. Przepisanie dokumentu zajęło artystce trzy miesiące. Praca została wykonana, nawiązującym do XVI-wiecznej czcionki, charakterystycznym krojem pisma „italika” na włoskim papierze z najstarszej w Europie — istniejącej od 1283 roku — fabryki papieru Fabriano.*

Komentarz: 

Na okazję ustanowienia Dnia Sejmu Polskiego, a jednocześnie niejako w przededniu wyborów Prezydenta RP, Biblioteka Sejmowa zamówiła dla parlamentu opracowanie wyjątkowego egzemplarza Konstytucji. Na artystycznie przygotowaną księgę składają się 83 ręcznie wykaligrafowane karty, oprawione w skórzaną obwolutę. Na jej froncie wytłoczony został pozłacany wizerunek orła wraz z tytułem „Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej”.

Artykuł 28. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej brzmi:

• Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu.

Jak widać na okładce Konstytucji RP orzeł nie tylko nie jest osadzony w tarczy, lecz w dodatku nie jest biały — czyli heraldycznie srebrny.

Polskim godłem państwowym jest herb Rzeczypospolitej Polskiej — „Orzeł Biały” — którego wzór przedstawiony jest w załączniku do ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Każde inne przedstawienie, w tym w szczególności samego wzoru orła, nie ma umocowania w żadnym akcie prawnym.

„Złą tradycją” stało się, że dla celów zdobienia okazjonalnych dokumentów — m.in. teczek nominacji, futerałów odznaczeń itp. — stosowany jest wizerunek orła pozyskany ze wzoru przygotowanego dla pieczęci urzędowych. Jego wizerunek zawiera orła umieszczonego wewnątrz otoku z odpowiednim opisem. 

Otok pieczęci stanowi sfragistyczny zamiennik heraldycznej tarczy. Zgodnie z zapisami prawnymi pełen wizerunek herbu oraz wzór pieczęci stanowią właściwy znak państwowy. Na okładce Konstytucji nie umieszczono jednak ani ustawowego wzoru herbu RP, ani też pełnego odcisku pieczęci Rzeczypospolitej Polskiej, lecz sam wizerunek orła.

Trzeba zaznaczyć, że przyjęta dla pieczęci urzędowych linearna forma orła, przeznaczona była (i jest) wyłącznie do zastosowań jednobarwnych w postaci odcisku czerwonego atramentu na białym tle papieru. Tylko wówczas otrzymywany jest właściwy — pozytywowy — wizerunek orła na dokumentach urzędowych. 

Stosowana forma obrysu na innych tłach — w szczególności ciemnych — nadaje godłu postać negatywu, a także sprawia, że wizerunek orła przestaje być biały i przyjmuje barwę tła. W przypadku oprawy Konstytucji RP mamy przedstawienie brązowego orła obrysowanego złotym konturem.

Pani Ewa Landowska pracowała 3 miesiące nad wykonaniem rękodzieła. Biblioteka Sejmowa nie byla w stanie przez ten czas przygotować nie tylko jakiegoś szczególnego, okazjonalnego zdobienia oprawy, ale nawet właściwego przedstawienia symbolu państwa dla oznakowania wyjątkowej publikacji.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda 

Zaprzysiężenie Prezydenta RP

Zgromadzenie Narodowe

w celu złożenia przysięgi przez nowo wybranego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

6 sierpnia 2015 r.

Z orędzia Prezydenta RP: „[…] Andrzej Duda obejmuje dzisiaj urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej — i wierzę, że się uda!”

Godzina „W”

71 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

1 sierpnia 1944 r.

godzina 17:00

Rozkaz z 31 lipca 1944 r.: 

Alarm do rąk własnych Komendantom Obwodów (). Nakazuję +W+ dnia 1.8. godzina 17. Adres m.p. Okręgu: Jasna nr 22 m. 20 czynny od godziny +W+. Otrzymanie rozkazu natychmiast kwitować.*

Komentarz: 

Godzina 17:00 w polskiej telewizji publicznej — «Teleexpress»:

Dla porównania — «Teleexpress» z 19 kwietnia 2015 r. — rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim:

Znajdź różnicę…

Orzeł… kremowy

Odznaka honorowa i legitymacja dla działaczy opozycji antykomunistycznej 

lub osób represjonowanych z powodów politycznych

Projekt odznaki: Piotr Łysakowski

Projekt legitymacji: Ryszard Szwemer

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej

Projekt z dnia 17 lipca 2015 r.

Z opisu wzoru legitymacji: 

Legitymacja w układzie poziomym, w postaci karty o wymiarach 85 mm x 54 mm, o krawędziach zaokrąglonych, wykonana z tworzywa sztucznego. […]

Awers:

• Tło w kolorze jasnym kremowym.

• Przy lewej i prawej krawędzi umieszczone są flagi państwowe biało-czerwone na tle pionowych pasów utworzonych z pionowych linii w układzie fal i przejścia tonalnego od szarego do kremowego.

• Na środku szary kontur orła pochodzący z godła Rzeczypospolitej Polskiej, otoczony czterema elementami w formie grupy składającej się z trzech nałożonych na siebie i uproszczonych geometrycznie liści.

• Na środku czarny majuskułowy napis „LEGITYMACJA” oraz powielony szary tekst jako efekt cienia napisu. Poniżej tekstu ciemnoszara linia pozioma.

• Pod ciemnoszarą linią miejsce na dokonanie wpisu o ustawowym statusie posiadacza legitymacji – alternatywny napis: „działacza opozycji antykomunistycznej” albo „osoby represjonowanej z powodów politycznych”, albo „działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej z powodów politycznych”.

Rewers:

• […] W prawym górnym rogu znajduje się godło Rzeczypospolitej Polskiej, otoczone szarym cieniem.

• W lewym dolnym rogu znajduje się fragment wizerunku orła z godła państwowego w kolorze kremowym nieznacznie ciemniejszym od tła, wykonane szarym konturem. […]*

Komentarz: 

Abstrahując od kwestii procedowania konkursu na odznakę i legitymację, przeprowadzonego przez UdSKiOR (więcej niedługo na stronie: www.wiem-jak.com/blog), nie do pominięcia pozostaje jego wynik:

• Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych informuje, że Zespół, którego zadaniem było rozstrzygnięcie ogłoszonego przez Urząd w dniu 27 maja br. konkursu, wyłonił autora zwycięskiego projektu legitymacji – został nim Pan Ryszard Szwemer. W przypadku odznaki honorowej Zespół odstąpił od wskazania zwycięskiego projektu.**

Opublikowany w ministerialnym rozporządzeniu projekt przedstawia nieudolnie zakomponowany dokument z przypadkowo rozmieszczonymi elementami graficznymi i tekstowymi. Na awersie legitymacji opisy nałożono na wizerunek orła. Na rewersie umieszczono fotografię właściciela legitymacji nad głową orła. Rysunek samego orła wykonany jest nie tylko niechlujnie, ale na domiar złego „przerżnięty” w połowie. Dodatkowo użyto wizerunku godła państwowego — herbu RP — niewiadomego pochodzenia, za to z „ozdobnym” cieniowaniem. Wszystko razem, w połączeniu z zamieszczonym w akcie opisem, wskazuje na dyletanctwo merytoryczne i warsztatowe. 

Natomiast kwintesencją całości jest nadanie orłowi kremowego opierzenia. Jak widać, wyłom zrobiony w opoce ustawowego wizerunku symbolu narodowemu przez „czarnego orła” Ministerstwa Gospodarki — eufemistycznie określonego przez resort „stalowym” — otworzył drogę dla nadania „Orłowi Białemu” kolejnej wersji ubarwienia. Tym razem kremowego.

Rodzi się pytanie — czy Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zweryfikował źródło użytych w projekcie wzorów graficznych godła państwowego oraz wizerunku orła? Żaden z nich nie ma bowiem umocowania w regulacjach prawnych. Ich zastosowanie w projekcie, przyjęcie przez komisję konkursową oraz finalna akceptacja przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, stanowią widomy przykład przekroczenia kompetencji.

W kontekście przedwyborczego amoku, przejawianego przez rząd, można także odnieść wrażenie, że pośpiesznymi działaniami postanowiono „kupić” całą rzeszę zwyczajnych szarych ludzi, o których nie pamiętano przez ostatnie 25 lat wolności. Dodajmy — kupić „tanio”, gdyż odznaka nie mając dublować odznaczenia, jakim jest Krzyż Wolności i Solidarności, stanowi jednocześnie jego zamiennik, eufemistycznie nazwany w uzasadnieniu projektu rozporządzenia — „odznaką środowiskową”:

• „W związku z faktem, że zakres podmiotowy osób uprawnionych do uzyskania odznaki honorowej jest w zasadzie tożsamy z zakresem podmiotowym osób uprawnionych do otrzymania Krzyża Wolności i Solidarności, przyznawanego na podstawie art. 15a ustawy z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. z 2015 r. poz. 475), odznace honorowej nadano kształt i formę umożliwiające noszenie jej w sytuacjach mniej oficjalnych, na co dzień, jako swoistej odznaki środowiskowej. Takie rozwiązanie zapobiegnie dublowaniu funkcji Krzyża Wolności i Solidarności przez odznakę honorową.” *

Pytanie — skoro „mniej oficjalna” odznaka jest tożsama z prawem do wysokiej rangi odznaczeniem to po co ją przyznawać?

Najbardziej kuriozalne jest natomiast to, że procedura wymaga od uprawnionego dwukrotnego wystąpienia z wnioskami do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Najpierw z wnioskiem o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej, a po zweryfikowaniu uprawnień przez urząd, ponownie z wnioskiem o nadanie odznaki lub legitymacji.

Być może z uwagi na te proceduralne „schody” projektodawca przewiduje, że z ogólnej liczby 120.000 osób uprawnionych do uzyskania odznaki i legitymacji, nie wszyscy o nie wystąpią i dlatego na początek wytworzone zostaną dla 30.000 osób.

Trzeba powiedzieć jasno — w środowisku tzw. „podziemia” nikt nie działał dla odznaczeń. Ryzykując utratę zdrowia, a niejednokrotnie i życia, czy też przepadek mienia, nikt nie spodziewał się za swojego życia jakichkolwiek nagród, a nade wszystko obalenia „komuny”. 

Jeśli jednak „Wolne Państwo” zamierza z opóźnieniem uhonorować zapomnianych bezimiennych bohaterów komunistycznej codzienności, to niech nie robi tego błyskotkami i cukierkami pod postacią „blachy” i orła „en crème”.

MSZ ze „swojszą” wersją godła państwowego

Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Konferencja prasowa

Minister Grzegorz Schetyna

Żanna Niemcowa

Nagroda Solidarności im. Lecha Wałęsy

Konferencja 25 lipca 2015 r.

Z informacji na stronie msz.gov.pl z dnia 17.07.2015 r.: 

Rosyjska dziennikarka Żanna Niemcowa została laureatką Nagrody Solidarności im. Lecha Wałęsy, którą 4 sierpnia w Warszawie wręczą Prezydent RP Bronisław Komorowski oraz Przewodniczący Kapituły Nagrody, b. Prezydent RP Lech Wałęsa. Nazwisko laureata ogłosił w piątek w siedzibie MSZ minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna, który przypomniał o zasługach na rzecz demokracji zamordowanego w lutym ojca laureatki, Borysa Niemcowa.*

Komentarz: 

Na froncie mównicy (trybunki/pulpitu), wykorzystywanej przez MSZ dla potrzeb konferencji prasowych, umieszczono wizerunek godła państwowego. Wzór bazuje na dostępnym w internecie pliku graficznym. 

Przy opracowaniu wzmocniono wybiórczo cieniowanie rysunku orła i zaczerniono oko. Rysunku korony nie wzmocniono. Dodatkowo wyodrębniono w tarczy białą bordiurę (po lewej — herb z mównicy, po prawej — herb z zasobów Wikipedii).

Pomijając kwestie czysto warsztatowe opracowania graficznego, czy też merytoryczne, związane z heraldyką, zauważyć trzeba, że dla potrzeb wizerunkowych MSZ podjęto wysiłek opracowania państwowego symbolu.

Rodzi się jednak podstawowe pytanie — dlaczego nie wykonano tej pracy z wykorzystaniem wzoru ustawowego z załacznika do ustawy o godle? Dlaczego administracja państwowa wszelkiego szczebla, wciąż z uporem posługuje się tzw. ersatz'ami, utrwalając powszechnie panującą prowizorkę?

Brak przyjęcia dla godła państwowego odpowiednio opracowanej standaryzacji graficznej, skutkuje korzystaniem przez urzędy oraz instytucje państwowe z nieautoryzowanych wzorów oraz tworzeniem coraz to nowych wersji. Co więcej, w warstwie treściowej wprowadza heraldyczne błędy, jakim w tym przypadku jest położenie na tarczy dodatkowej figury — skraja — tzw. bordiury. 

Wynika to nie tylko z osobistej niewiedzy wykonawców oraz zamawiających i użytkowników, ale przede wszystkim z braku jednoznacznie ustalonego wzorca użytkowego herbu RP oraz zasad jego zastosowań, jakim dysponować powinny wszystkie urzędy państwowe.

Przypomnieć należy, że 11 listopada 2009 roku cztery najważniejsze urzędy w Polsce — Prezydent RP, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu oraz Premier RP, zostały nie tylko poinformowane o skali problemu, ale otrzymały także propozycję jego rozwiązania w postaci odpowiedniego wzoru graficznego. 

Natomiast od 11 listopada 2014 roku każdy z wymienionych organów jest w posiadaniu opracowania: „Orzeł Biały — Herb Rzeczypospolitej Polskiej. Wprowadzenie do standaryzacji godła państwowego”.

msp.gov.pl z herbem Rzeczypospolitej

Godło państwowe — herb RP

Oficjalna witryna internetowa

Ministerstwo Skarbu Państwa RP

Wdrożenie: 25 lipca 2015 r.

Ministerstwo Skarbu Państwa umieściło wizerunek godła państwowego — herbu Rzeczypospolitej Polskiej „Orzeł Biały” na witrynie swojej oficjalnej strony internetowej.

Komentarz: 

Po zamieszczeniu na stronie msp.gov.pl w 2014 roku resortowego logo obok wizerunku orła — (patrz: Aktualności z 27 maja 2014 r. — „Nowe logo Ministerstwa Skarbu Państwa”) ministerstwo dokonało wymiany „postpieczętnego” wzoru orła na herb RP (winieta ministerstwa przed i po zmianie):

Nie jest to co prawda dokładny wzór z załącznika do ustawy o godle, barwach i hymnie RP, lecz grafika dostępna z zasobów internetu — rozpowszechniana m.in. przez Kancelarię Prezydenta RP. 

Obecnie już tylko 2 z 17 ministerstw nie stosuje ustawowego wizerunku godła państwowego w postaci herbu RP. Na liście „nieherbownych” ministerstw pozostały:

• Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

• Ministerstwo Spraw Zagranicznych

W celu otrzymania właściwego wzoru godła państwowego do zamieszczenia na witrynach internetowych wystarczy tylko skontaktować się z autorem niniejszego portalu. Naprawdę warto podjąć odważną decyzję noszenia orła na tarczy.

Pozdrowienia dla urzędników MSP.

„Go Iran” pod Orłem Czarnym

Program wspólpracy Polska-Iran

Ministerstwo Gospodarki RP

Konferencja prasowa

Warszawa

23 lipca 2015 r.

Z informacji ministerstwa: 

Porozumienie Iranu ze społecznością międzynarodową tworzy nowe warunki do współpracy gospodarczej. Kraj ten może być dla Polski atrakcyjnym parterem handlowym, dlatego w Ministerstwie Gospodarki przygotowaliśmy program Go Iran – powiedział wicepremier, minister gospodarki Janusz Piechociński podczas konferencji prasowej. Spotkanie odbyło się 23 lipca 2015 r. w Warszawie.*

Komentarz: 

Mija równo rok, od gdy po długotrwałej krytyce Ministerstwo Gospodarki oficjalnie wycofało w lipcu 2014 roku wizerunek czarnego orła ze swojego Systemu Identyfikacji Wizualnej (patrz: Aktualności 15 lipca 2014 r.). Na potrzeby dokonania tej zmiany ogłoszono wcześniej zapytanie ofertowe na: „Modyfikację Systemu Identyfikacji Wizualnej polegająca na zmianie koloru elementu logotypu (orła) ze stalowego na biały w Księdze Systemu Identyfikacji Wizualnej oraz wszystkich jej elementów”.

Pomimo tego czarny orzeł nadal widnieje na elementach wizerunkowych ministerstwa — od ścianki prezentacyjnej widocznej podczas konferencji prasowych, przez wydawnictwa i prezentacje, aż po gadżety reklamowe. Zapewne zapasy wykonanych materiałów promocyjnych z czarnym orłem zalegają w ministerialnych szafach i trudno je tak po prostu wyrzucić. 

W przypadku ścianki prezentacyjnej ministerstwo najwyraźniej czeka, aż orły same zbledną…

Z „Orłem Gołym”, ale w lampasach…

Święto Policji

Nominacje generalskie

Prezydent RP

Ministerstwo Spraw Wewnętrz

Policja Polska

23 lipca 2015 r.

Z aktualności na stronie MSW: 

MSW wprowadziło spódnicę z lampasami. Po raz pierwszy w historii polskiej Policji zaprojektowano spódnicę z lampasami. Będzie ją nosiła pierwsza kobieta generał – komendant Irena Doroszkiewicz.

Komendant wojewódzka policji w Opolu, Irena Doroszkiewicz, jako pierwsza kobieta w historii polskiej policji, otrzymała nominację generalską. Na tę okoliczność zmieniono rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych dotyczące umundurowania odpowiedniego do rangi wydarzenia.*

Komentarz: 

Z całym szacunkiem dla Pani Generał, choć gołe nogi na pewno podkreślają jej urodę i kobiecość to jednak spodnie bardziej trzymają właściwy generalskiej szarży fason. Z uwagi na bezsprzecznie subiektywny charakter odczuć, dysputę nad spódnicą z lampasami — w kontekście tradycji umundurowania wojska i służb — pozostawić należy specjalistom.

Interesujący jest natomiast sam fakt iście ekspresowego tempa wprowadzenia odpowiednich regulacji legislacyjnych i wydania specjalnego rozporządzenia na potrzeby generalskich spódnic. Kuriozalne jest to bowiem w sytuacji, gdy najważniejszy symbol państwa — herb RP „Orzeł Biały” — od 25 lat nie może doczekać się odpowiednich aktów prawnych oraz rozporządzeń wykonawczych. 

Pomijając kwestię samego wzoru herbu, udostępnionego wyłącznie jako wydruk poligraficzny, jak wiadomo nie wprowadzono odpowiedniego wsparcia w postaci użytkowej jego standaryzacji. Z formalnego punktu widzenia, oficjalny — ustawowy — wzór herbu posiada zatem wyłącznie wersję barwną. 

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazków, stąd „goły” orzeł — goły, bo bez tarczy — stosowany jest na potrzeby oznakowania urzędowych dokumentów. I to nie tylko w formie „usankcjonowanej” tradycją, pod postacią orła rysowanego konturem — pozyskanego z wersji przeznaczonej dla pieczęci urzędowych —  ale także w postaci orła „wyciętego” z oficjalnego, ustawowego wizerunku godła państwowego.

Orzeł umieszczany jest nie tylko na aktach prawnych, urzędowych pismach, wyrokach sądowych, czy też na „tradycyjnych” okładkach na dyplomy lub nominacje, ale także w przestrzeni publicznej — od tzw. ścianek prezentacyjnych, używanych jako tło na konferencjach prasowych, po strony internetowe.

Żeby nie być gołosłownym — na oficjalnej stronie Polskiej Policji widnieje właśnie taki „Orzeł Goły”, choć niekoniecznie ustawowy, ale za to podcieniowany.

Natomiast stronę internetową obecnego MSW (dawniej MSWiA) sygnuje„postpieczętny” wizerunek orła umieszczony nad stylizowaną biało-czerwoną flagą.

Warto ponownie podkreślić: godłem państwa — herbem RP — jest wizerunek ukoronowanego orła umieszczonego w tarczy herbowej. Wszelkie zastosowania, czy to barwne, czy to monochromatyczne — a w szczególności konturowe — winny przedstawiać jego pełen wzór. Nie jest to takie trudne, ani też wbrew pozorom nie jest sprzeczne z ustawowymi zapisami — choć może wyłamywać się z „urzędowej tradycji” interpretowania art. 2a ustawy o godle. 

Do właściwego stosowania godła państwowego potrzeba tylko uzupełnienia paru aktów prawnych odpowiednimi zapisami oraz graficznymi wzorami. Taki właściwy wzór jest gotowy i został zamieszczony w opracowaniu: „Orzeł Biały — Herb Rzeczypospolitej Polskiej. Wprowadzenie do standaryzacji godła państwowego”. Być może podjęcie odpowiednich działań nie będzie łatwe, ale skoro można było ze spódnicą…

Wydaje się zasadnym przytoczenie w tym miejscu końcowego zdania z merytorycznego uzasadnienia projektu, przekazanego w 2008 roku jurorom konkursu na logo MSWiA:

• Ale kto mówi, że właściwe rozwiązania przychodzą lekko? Do tego jednak potrzeba dalekowzroczności, zdecydowania i determinacji graniczącej z… męstwem. […] Odwagi, Panie i Panowie — ODWAGI!!! **

7 lat temu członkom jury przedmiotowego konkursu (z Andrzejem-Ludwikiem Włoszczyńskim włącznie) odwagi tej nie starczyło. Może dziś starczy jej właściwym decydentom? A zatem — trochę męstwa. Do tego niekoniecznie trzeba mieć lampasy na spódnicy lub spodniach. Kto zatem odważny do noszenia orła na tarczy?

Godło kłamstwa założycielskiego PRL

Manifest PKWN

Krajowa Rada Narodowa

Moskwa

21 lipca 1944 r.

Z treści plakatu Manifestu: 

„DEKRET Krajowej Rady Narodowej o utworzeniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Rozpoczęły się decydujące walki o wypędzenie z Polski niemieckich najeźdźców. W obliczu tych historycznych wydarzeń KRAJOWA RADA NARODOWA powołuje POLSKI KOMITET WYZWOLENIA NARODOWEGO jako tymczasową władzę wykonawczą dla kierowania walką wyzwoleńczą narodu, zdobycia niepodległości i odbudowy państwowości polskiej.[…] Krajowa Rada Narodowa, Warszawa, 21 lipca 1944 r.

MANIFEST Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. […] Naród walczący z okupantem niemieckim o wolność i niepodległość stworzył swą reprezentację, swój podziemny parlament - Krajową Radę Narodową. Weszli do Krajowej Rady Narodowej reprezentanci stronnictw demokratycznych - ludowcy, demokraci, socjaliści, członkowie PPR i innych organizacji. Podporządkowały się Krajowej Radzie Narodowej organizacje Polonii zagranicznej i w pierwszym rzędzie Związek Patriotów Polskich i stworzona przezeń Armia.

Krajowa Rada Narodowa, powołana przez walczący naród, jest jedynym legalnym źródłem władzy w Polsce.

Emigracyjny „rząd" w Londynie i jego delegatura w Kraju jest władzą samozwańczą, władzą nielegalną. Opiera się na bezprawnej faszystowskiej konstytucji z kwietnia 1935 roku. „Rząd" ten hamował walkę z okupantem hitlerowskim, swą awanturniczą polityką pchał Polskę ku nowej katastrofie. W chwili wyzwolenia Polski, w chwili gdy sojusznicza Armia Czerwona i wraz z nią Wojsko Polskie wypędzając okupanta z Kraju, w tym momencie musi powstać legalny ośrodek władzy, który pokieruje walką narodu o ostateczne wyzwolenie.

Dlatego Krajowa Rada Narodowa, tymczasowy parlament narodu polskiego, powołała Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego jako legalną tymczasową władzę wykonawczą dla kierowania walką wyzwoleńczą narodu, zdobycia niepodległości i odbudowy państwowości polskiej.[…]”*

Komentarz: 

Na podstawie fikcyjnego dekretu niekonstytucyjnej — niewybranej przez naród — tzw. Krajowej Rady Narodowej utworzono samozwańczy PKWN. Obwieszczenie dekretu, opublikowanego na tzw. „ozdobnym” plakacie Manifestu, datowane jest na 21 lipca 1944 r., a miejscem jego ogłoszenia jest Warszawa. 

Zgodnie z faktami instalacja PKWN nastąpiła 21 lipca w Moskwie bez powiadomienia KRN. „Oficjalna” informacja podana została 22 lipca przez polskojęzyczną rozgłośnię Radia Moskwa i wskazywała Chełm za miejsce jego powołania. Rozplakatowanie wydrukowanego w Moskwie „Manifestu PKWN” dokonane zostało w Chełmie dopiero 23 lipca. 

Tam też opublikowano w pierwszym numerze „Rzeczpospolitej” — oficjalnym tytule PKWN — treść dekretu. „Dekret” KRN z 22 lipca nabył moc ustawową na podstawie Ustawy o tymczasowym wydawaniu dekretów z mocą ustawy, opublikowanej w zawłaszczonym przez komunistów Dzienniku Ustaw nr 1 z dn. 15 sierpnia 1944 roku. Sfałszowane regulacje prawne stały się podstawą legitymizującą komunistyczną władzę PRL.

Wygląda na to, że moment powstania PKWN był moskiewską reakcją na działania Delegatury Rządu na Kraj, podejmowane na podstawie dekretów Prezydenta RP z kwietnia 1944 roku, ogłoszonych Dziennikiem Ustaw Nr 1 w Warszawie 20 lipca 1944 roku. Świadczy o tym pośpieszne ustanowienie PKWN dokonane poza granicami Polski oraz radiowe obwieszczenie o jego powołaniu.

Kuriozalnym jest fakt, że w oficjalnym wykazie polskich aktów prawnych z roku 1944, umieszczonych w zasobach Sejmu RP oraz publikowanych przez Rządowe Centrum Legislacji, nie figurują Dzienniki Ustaw ówczesnego legalnego Rządu Rzeczypospolitej — w tym i Dz. U. Nr 1 z 20 lipca 1944 roku, wydany w Warszawie, dekretujący przywrócenie administracji państwowej — są natomiast opublikowane przez komunistyczną KRN — m.in. Dziennik Ustaw Nr 1 z 15 sierpnia 1944 roku, wydany w Lublinie.

Przypomnieć należy, że uchwałą z dnia 16 kwietnia 1998 roku Senat RP uznał państwo utworzone w wyniku II wojny światowej na ziemiach polskich i funkcjonujące w latach 1944–1989 za niedemokratyczne państwo o totalitarnym systemie władzy, będące elementem światowego systemu komunistycznego, pozbawione suwerenności i nie realizujące zasady zwierzchnictwa Narodu.

 Tym samym uznana została ciągłość prawną II i III Rzeczypospolitej Polskiej, wyrażającą się w ich suwerennym i niepodległym bycie. Senat stwierdził, że akty normatywne stanowione przez niesuwerennego prawodawcę w latach 1944–1989 pozbawione są mocy prawnej.**

Wizerunek orła, widniejący na „ozdobym” wydaniu „Manifestu”, bazuje na wzorze orła przyjętym dla jednostek 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki, utworzonych w 1943 roku w ZSRR. Jego ideowo „piastowska” stylizacja przygotowana została przez Janinę Broniewską, na zlecenie moskiewskiego Związku Patriotów Polskich. 

Podstawą opracowania było przedstawienie orła z sarkofagu Władysława Hermana, znajdującego się w katedrze płockiej, a wykonanego w 1825 roku według projektu Zygmunta Vogla.

Gniazdo dla Orła Białego?

Konferencja prasowa po posiedzeniu rządu

Budowa Muzeum Historii Polski

Premier Ewa Kopacz

Wicepremier Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Małgorzata Omilanowska

21 lipca 2015 r.

Z informacji Kancelarii Premiera RP: 

Premier Ewa Kopacz: Muzeum Historii Polski w Warszawie powstanie do 2018 r. Rząd ustanowił program wieloletni, który umożliwi sfinansowanie budowy stałej siedziby Muzeum Historii Polski w Warszawie. „Chcielibyśmy, żeby to otwarcie nastąpiło w listopadzie, w setną rocznicę odzyskania niepodległości” — podkreśliła szefowa rządu.*

Komentarz: 

Może warto przytoczyć dokładniej wypowiedź Pani Premier:

• „ — Witam Państwa bardzo serdecznie. Jak wszyscy wiemy Muzeum Historii Polski zostało powołane w 2006 roku. Od tamtej pory nie ma swojej siedziby, więc dzisiaj mój rząd podjął decyzję, że siedziba Muzeum Historii Polski powstanie na terenie kompleksu Cytadeli Warszawskiej, obok nowej siedziby Muzeum Wojska Polskiego. […]”

Mija 9 lat od od daty powołania muzeum. Do listopada 2018 roku pozostają 3 lata. Wydaje się, że pod presją nowych wyborów parlamentarnych, premier rządu składa obietnicę, stanowiącą ryzykowne zobowiązanie czasowe. Pomijając przewidzianą kwotę 310 milionów złotych należy rozumieć, że Pani Premier nie bierze pod uwagę możliwości przegrania jesiennych wyborów parlamentarnych i jest przekonana, że „jej” rząd upora się z zadaniem, z którym takożsam rząd — pod wodzą Donalda Tuska — nie dał sobie rady przez ostatnie 8 lat. Nie trzeba być Kasandrą, by przewidzieć co stanie się po przegranych przez Platformę Obywatelską wyborach i jak dzisiejsza „pro patriotyczna” decyzja o budowie muzeum przemieni się w „trojański” dar.

Żeby nie być gołosłownym — dla porównania — budowa znacznie mniejszego Muzeum Historii Żydów Polskich, założonego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, Urząd Miasta Stołecznego Warszawy oraz Stowarzyszenie „Żydowski Instytut Historyczny w Polsce”, trwała 9 lat i sfinansowana została ze środków publicznych kwotą 180 milionów złotych. Warto zapamiętać, że dom inwestycyjny Kulczyk Holding przekazał na rzecz MHŻP 20 milionów złotych. Ciekawe, czy w tak ważkim wizerunkowo przedsięwzięciu, jakim jest budowa Muzeum Historii Polski, także pojawią się podobne donacje ze strony prywatnego biznesu.

A tak poza tym — jak widać na obrazku — za dobre proroctwo można uznać fakt ujednolicenia wielkości godła państwowego na mównicach przedstawicieli rządu (patrz: Aktualności 16 lipca 2015 — „Ptok ptakowi niejednaki”). Jeśli oznacza to krok ku ujednoliceniu elementów wizerunkowych wszystkich resortów pod jednym, ustawowym wizerunkiem godła państwowego — herbu RP to należy wyrazić nadzieję, że stanie się to przed październikowymi wyborami. 

Opracowanie: „Orzeł Biały — Herb Rzeczypospolitej Polskiej. Wprowadzenie do standaryzacji godła państwowego” wciąż czeka.

Pozdrowienia dla zaglądających tu przedstawicieli Kancelarii Premiera i poszczególnych ministerstw — jest szansa, że do jesieni „się uda”, a jak Państwo sami nie zdążą to zrobi to Prezydent Duda :)

Orzeł nielegalny drutem „przepotworzony”

„Nowa polityka rodzinna w Polsce 2011-2015”

Raport Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej

Minister Władysław Kosiniak

16 lipca 2015 r.

Z informacji ministerstwa: 

W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej odbyła się konferencja, na której minister Władysław Kosiniak–Kamysz zaprezentował raport pt. „Nowa polityka rodzinna w Polsce 2011-2015”.*

Komentarz: 

Pozostawiając merytoryczną ocenę treści raportu specjalistom, trudno przejść do porządku nad wizerunkiem orła, umieszczonym na okładce raportu ministerstwa.

Z przykrością trzeba zauważyć, że logo ministerstwa ukazuje w warstwie graficznej źle przygotowany wzór orła. Problemem jednak jest nie tylko sama kwestia jakości pliku graficznego, ale przede wszystkim fakt, że wzór ten nie jest ustanowiony żadnym aktem prawnym. Przedstawienie orła, używane w znaku Ministerstwa Pracy i Spraw Społecznych, widnieje na większości jego dokumentów, w tym także na tzw. ściankach prezentacyjnych, używanych dla potrzeb konferencji prasowych. 

Wszystko wskazuje na to, że ministerstwo zamiast wzoru ustawowego stosuje — eufemistycznie ujmując — wzór „w formie stylizowanej lub artystycznie przetworzonej”. Można by nawet powiedzieć — przepotworzonej.

Przypomnijmy zatem sobie i ministerstwu, iż polskim godłem państwowym jest herb Rzeczypospolitej Polskiej „Orzeł Biały”, który zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku nr 1 do ustawy o godle, barwach i hymnie narodowym, przedstawia koronowanego białego orła na czerwonym polu tarczy. 

Nie ma — podkreślmy to raz jeszcze — NIE MA w polskim ustawodawstwie innego wzoru znaku państwowego identyfikującego organy władzy państwowej. Dlatego bez obaw można zwrócić się do ministra z następującym stwierdzeniem:

Szanowny Panie Ministrze — używa Pan NIELEGALNEGO wzoru godła państwowego.

Jedynym „uprawnionym” konturowym wizerunkiem orła jest wzór z wersji opracowanej dla potrzeb pieczęci urzędowych. Wersja ta przeniesiona została na banknoty także jako zamiennik pieczęci, stanowiąc niejako poświadczenie ich autentyczności dokonane przez emitenta. W okresie przedwojennym wzór pieczęci opublikowany był jednak w rozporządzeniu Prezydenta RP o godłach i barwach państwowych. 

Nie zrobiono tego w żadnym akcie powojennym, z aktualną ustawą o godle, barwach i hymnie narodowym włącznie.

Dokumentem, gdzie pojawia się wzór konturowy orła jest rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów, dotyczące wzorów winiet dzienników urzędowych. Z treści § 2 wynika, że winiety dzienników urzędowych wymienionych obejmują m.in. wizerunek orła w koronie. Trudno jednak znaleźć jakikolwiek wyższy akt prawny, który przedstawiałby przywoływany przez rozporządzenie przedmiotowy „wizerunek orła”. 

Warto też wskazać, że grafika orła tam przedstawionego została krzywo zamieszczona, stanowiąc kolejne źródło błędnego wzorca, stosowanego w wielu dokumentach urzędowych.

Dodatkowo można też uznać za chybione powoływanie się przedstawicieli organów centralnych na ustawowy zapis artykułu 2a w brzmieniu:

• Wizerunku orła ustalonego dla godła używają: […]*

jako podstawy używania wzoru konturowego bądź też przedstawienia samego orła, gdyż zgodnie z tym zapisem należałoby używać ustawowego — „plastycznego” wizerunku orła, wyciętego z tarczy herbowej. Orzeł z załącznika do ustawy nie jest bowiem czarno-białym rysunkiem konturowym. 

Jednakże trzeba zaznaczyć, że stosowanie samego białego orła na jakimkolwiek innym tle niż czerwone pole tarczy, stanowi z definicji zaprzeczenie oficjalnego wzoru znaku państwowego. W szczególności dotyczy to wersji konturowych, umieszczanych na różnobarwnych tłach, w wyniku czego orzeł przyjmuje odpowiednią dla tła barwę. 

W sytuacji użycia koloru białego w linearnym obrysie orła jego przedstawienie stanowi tzw. wersję negatywową, czyli odwróconą. W przypadku wzoru ścianki prezentacyjnej Ministerstwa Pracy i Spraw Społecznych, orzeł jest nie tylko w negatywie, ale także barwy niebieskiej.

Warto też podkreślić, że w większości używane wzory linearne stanowią próbę graficznego odtworzenia wzoru ustawowego i pochodzą z zasobów internetowych nie autoryzowanych przez żaden oficjalny dokument. Przyczyną ich powstania było „kreatywne” obejście ustawowego zakazu stosowania wizerunku godła państwowego na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego. 

Do takich celów ustawodawca dopuszcza wzór godła „w formie stylizowanej lub artystycznie przetworzonej”. Trudno jednak znaleźć wytłumaczenie, dlaczego ministerstwo stosuje taki wzór zamiast prawnie mu przynależnego.

A tak przy okazji — ciekawostką jest, że po 3 latach od wprowadzonego w życie rozporządzenia w sprawie określenie wzorów graficznych winiet dzienników urzędowych Ministerstwo Obrony Narodowej nadal używa bardzo specyficznej formy stylizowania lub artystycznego przetworzenia (patrz: Aktualności z kwietnia 2013 r. — „Srutu-tutu — orzeł z drutu”):**

Zamieszczona tu krytyka dotyczy konkretnych przypadków oraz aktualnych podstaw prawnych stosowania takiego, a nie innego wzoru symbolu państwowego. Dlatego pozostawić należy na boku analizę tradycji przedstawiania orła na wszelkiego rodzaju historycznych drukach i dokumentach mniej lub bardziej urzędowych. 

Nie bez racji będzie jednak stwierdzenie, że właśnie siłą tej tradycji „postpieczętny”, konturowy (linearny) wizerunek orła, przeniknął do winiet różnego rodzaju dokumentów. Jednak przyczynę jego stosowania upatrywać należy w potrzebie ich sygnowania znakiem niejako alternatywnym dla odcisku pieczęci.

70 rocznica Obławy Augustowskiej

Likwidacja oddziałów polskiego podziemia niepodległościowego

Armia Czerwona — jednostki 50 Armii III Frontu Białoruskiego

385 Pułk Strzelecki Wojsk Wewnętrznych NKWD

Kontrwywiad Wojskowy „Smiersz”

Jednostki Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, Milicja Obywatelska

powiaty augustowski, suwalski

lipiec 1945 r.

Z publikacji Instytutu Pamięci Narodowej: 

„Obława Augustowska to największa powojenna zbrodnia na Polakach dokonana przez Sowietów. W lipcu 1945 roku na terenie Suwalszczyzny jednostki Armii Czerwonej oraz Wojsk Wewnętrznych NKWD przy współpracy funkcjonariuszy polskiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, Milicji Obywatelskiej i miejscowych konfidentów przeprowadziły zakrojoną na wielką skalę obławę w celu wyeliminowania zbrojnego podziemia niepodległościowego. Zatrzymano około 2 tysięcy osób, blisko 600 nigdy nie wróciło do domu.” *

Ogon — czyli końcówka prezydentury

Postanowienie o zarządzeniu wyborów parlamentarnych

Prezydent RP Bronisław Komorowski

17 lipca 2015 r.

Z informacji na stronie internetowej prezydent.pl: 

Bronisław Komorowski poinformował, że podpisał postanowienie o zarządzeniu wyborów parlamentarnych, które odbędą się 25 października.*

Komentarz: 

Orzeł w godle państwowym na mównicy prezydenckiej jak miał błąd w ogonie, tak nadal ma. Do 6 sierpnia pozostało już niewiele wystąpień Prezydenta Bronisława Komorowskiego, trudno zatem liczyć na jakąś zmianę. Należy wyrazić nadzieję, że Kancelaria Prezydenta RP przygotuje nowemu prezydentowi właściwy wizerunek orła w herbie RP — zgodny z załącznikiem do ustawy o godle, barwach i hymnie RP.

Ptok ptakowi niejednaki…

Wizyta rządowa

Premier RP Ewa Kopacz

Wicepremier Minister Gospodarki Janusz Piechociński

Wicepremier Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak

Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 S.A.

Łódź

13 lipca 2015 r.

— człek człekowi nie dorówna…*

605. rocznica bitwy pod Grunwaldem

Bitwa pod Grunwaldem

15 lipca 1410 r.

Komentarz: 

„Polityczna poprawność” XV wiecznej Europy nie pozwoliła zwycięzcom w pełni zlikwidować zagrożenia, jakie stanowił zlokalizowany w tym regionie Zakon Krzyżacki. Państwo zakonne przetrwało i zmutowane w „prusacki” nowotwór doprowadziło do zniszczenia I Rzeczpospolitej. Wbrew pozorom problem konfliktogenności eksklawy, jaką także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości były Prusy Wschodnie, wcale nie zniknął i nosi dziś nazwę «Kalingradskaja Oblast'». Historia uczy, że… lubi się powtarzać.

Przewrotność losu sprawiła, że do dziś znamy wzory oryginalnych chorągwi Zakonu i sprzymierzonych z nim wojsk, których wizerunki utrwalone zostały w „Banderia Prutenorum” Jana Długosza, natomiast odtworzenie właściwych wzorów chorągwi armii Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego stanowi problem z uwagi na brak ich historycznych przedstawień oraz szczegółowych opisów.

Jak się okazuje, nawet w wydanej „tylko” 180 lat po grunwaldzkiej wiktorii „Kronice Polski” Marcina Bielskiego, na rycinie z przedstawieniem bitwy zamieszczono błędne wizerunki chorągwi walczących po stronie Zakonu. Pomylono chorągiew z wizerunkiem godła Prus Królewskich — czarny orzeł mieczowy (czarny orzeł ze złotą koroną na szyi i srebrnym ramieniem zbrojnym na białym polu) — ustanowionego przez Kazimierza Jagiellończyka dla inkorporowanych Prus dopiero w roku 1454, z chorągwią księstwa oleśnickiego Konrada VII Białego — czarny orzeł ze srebrną przepaską sierpową za złotym polu.

Wołyń — krwawa niedziela

Eksterminacja polskiej ludności na Wołyniu

Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów

Ukraińska Powstańcza Armia

województwo Wołyńskie

powiat włodzimierski, horochowski, kowelski

Niedziela, 11 lipca 1943 r.

Z publikacji Instytutu Pamięci Narodowej: 

W niedzielę 11 lipca 1943 roku oddziały UPA dokonały skoordynowanego ataku na 99 polskich miejscowości, głównie w powiatach horochowskim i włodzimierskim. Było to apogeum mordów prowadzonych od lutego 1943 roku do wiosny 1945 roku. Powszechnie przyjęło się, że 11 lipca obchodzona jest rocznica zbrodni wołyńskiej. 

Zbrodnię, kwalifikowaną przez pion śledczy IPN jako ludobójstwo, przeprowadzili nacjonaliści ukraińscy z OUN-B i UPA na ludności polskiej Wołynia, Galicji Wschodniej, a także części Lubelszczyzny i Polesia. Szacuje się, że w jej wyniku w latach 1943-1945 zamordowano ok. 100 tys. Polaków. W wyniku polskich akcji odwetowych zginęło także ok. 10 tys. Ukraińców.*

Orzeł przejrzyście i publicznie „odrutowany”

„Publicznie przejrzyści”

Program certyfikacji

IDcom Software Sp. z o.o.

Wdrożenie: 2014 r.

Z informacji udostępnionych publicznie w serwisie internetowym:

Program "Publicznie Przejrzyści" jest wynikiem badań prowadzonych przez Organizatora wśród jednostek publicznych w celu wykazania, kto i w jakim zakresie wywiązuje się z ustawowego obowiązku udostępniania informacji publicznej na własnej i odrębnej stronie podmiotowej BIP. […]

Program "Publicznie Przejrzyści" powstał z myślą o jednostkach publicznych, które chcą pokazać, że wypełniają swój ustawowy obowiązek polegający na: 

• Posiadaniu własnej strony podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej

• Prawidłowym udostępnianiu informacji publicznej

• Zapewnieniu dostępności do treści informacji osobom niepełnosprawnym

Celem Programu jest wspieranie jednostek publicznych, biorących w nim udział, polegające na:

• Dostarczeniu narzędzi do prawidłowego udostępniania informacji publicznych

• Podnoszeniu kwalifikacji redaktorów stron podmiotowych BIP

• Wzmocnieniu ich pozytywnego wizerunku

• Wyróżnieniu spośród instytucji, które nie posiadają własnej i odrębnej strony podmiotowej BIP*

Komentarz: 

Na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, jednostki administracji publicznej zobowiązane są do jej zamieszczania w ramach Biuletynu Informacji Publicznej — tzw. BIP. Dla potrzeb ogólnych przygotowany został — jeszcze przez MSWiA — urzędowy portal BIP, dostępny pod adresem www.bip.gov.pl. Zainteresowane podmioty mogą zamieszczać na nim swoje podstawowe informacje. Dla ujednolicenia wizerunkowego opracowano elementy identyfikacji wizualnej z logo włącznie.**

Podmiotowe strony BIP poszczególnych jednostek udostępniane są na ich własnych stronach internetowych. Zarówno zawartość, jak i ich wygląd różnią się w zależności od inwencji ich twórców. Szczególnie newralgiczną kwestią jest nie tylko treść, ale także łatwość wyszukiwania ważnych informacji. 

I tak jak w wielu innych dziedzinach przeprowadzane są działania weryfikujące i doceniające dobry produkt lub usługę, tak i dla potrzeb oceny dostępu do informacji publicznej powstał program „Publicznie Przejrzyści”. W ramach oferty firmy „IDcom Software” zainteresowane podmioty mogą wykupić abonament na aplikację, dla celów stworzenia i obsługi strony BIP. 

Cena usługi uzależniona jest od statusu podmiotu — od urzędów po mniejsze jednostki organizacyjne. Wydawane są także odpowiednie certyfikaty dla użytkowników aplikacji. W ramach programu można także zamówić audyt posiadanej własnej strony BIP, dla której można otrzymać odpowiedni certyfikat, także za opłatą.***

Nie byłoby w tym nic szczególnego — każdy ma prawo do robienia biznesu i chwała mu za dobre inicjatywy — gdyby nie pojawiło się pytanie: dlaczego podmiot prywatny, jakim jest niewątpliwie spółka z o.o., posługuje się dla celów swojej identyfikacji — co tu dużo ukrywać — imitacją wizerunku orła stosowanego przez urzędy administracji państwowej. 

Zarówno sam znak graficzny programu, jak i wydawane certyfikaty, opatrzone są bowiem wzorem orła, bazującym na wersji przeznaczonej dla pieczęci urzędowych. Dodatkowo certyfikaty pieczętowane są okrągłą, „urzędowopodobną”, czerwoną pieczęcią z przedmiotowym wizerunkiem orła.

Ustawa o godle, barwach i hymnie narodowym w artykule 2a dość szczegółowo wymienia podmioty upoważnione do używania wizerunku orła ustalonego dla godła.**** W przestrzeni publicznej pojawiają się jednak „godłopodobne” wizerunki orła, używane do celów jego komercyjnego „sprywatyzowania” przez firmy, instytucje lub osoby prywatne (patrz: Aktualności z 27 lutego 2014 — „Orzeł łudząco urzędowy”). 

Najczęstsze przykłady stosowania tzw. „stylizowania” lub „artystycznego przetworzenia”, mają na celu raczej upodobnienie używanego w celach komercyjnych wzoru do ustawowego oryginału, aniżeli jego wyraźne odróżnienie. 

Niestety nie ma w polskim prawie sankcji za bezprawne posługiwanie się wizerunkiem „orła urzędowego” lub „godłopodobnego”. Dla porównania prawodawstwo niemieckie przewiduje karę grzywny nie tylko za nieuprawnione używanie herbu federalnego (godła państwowego), ale także stosowanie wzorów łudząco do niego podobnych (patrz: Aktualności z 12 lipca 2013 r. — „Orzeł federalny chroniony z urzędu”). 

Jak się okazuje w praktyce, zarówno niejednoznaczne regulacje prawne, jak i brak precyzyjnego zdefiniowania samego wzoru godła państwowego — herbu RP — ze standaryzacją graficzną włącznie, tworzą niebezpieczne precedensy oraz pole do błędnych interpretacji, w tym i możliwość ewentualnych nadużyć.

Pomijając samą kwestię „imitowania” wzoru ustawowego, zauważyć należy, że rysunek orła został dosłownie „zmasakrowany”. Grafika w powiększeniu ukazuje wszelkie mankamenty nieudolnego „przeprojektowywania”. Z wektorowego pliku usunięto część linii tworzących wewnętrzną strukturę rysunku orła, uproszczono koronę, odrywając ją dodatkowo od głowy. 

Dla celów stworzenia znaku użyto dostępnej w zasobach internetu wersji linearnej orła, którą twórczo doprowadzono do drucianej przejrzystości. Domniemywać można, że zostało to uczynione dla zabezpieczenia przed postawieniem zarzutu plagiatu lub wprowadzania w błąd, co do statusu podmiotu certyfikującego, przy jednoczesnym zachowaniu wrażenia „urzędowej” powagi dokumentu. 

Trudno też nie odnieść wrażenia, że działania takie noszą znamiona przekonania, iż klient „nie zna się” lub też „nie zauważy”. Jak widać 959 podmiotów publicznych, które skorzystały z usługi i wykupiły certyfikaty, faktycznie wykazuje takie objawy.

Podobnie „zabezpieczający” charakter, w postaci własnej personalizacji orła, miało zapewne nałożenie na jego pierś tarczy z monogramem „PP”. Kwestią zasadniczą nie jest jednak fakt odróżniającego „ozdabiania” orła, lecz samo użycie wizerunku upodobnionego do państwowego wzorca. 

Tak przy okazji — osadzanie na przedstawieniu orła tarczy sercowej pojawia się w historii polskiego symbolu narodowego i dotyczyło w szczególności wizerunku „Orła Białego”, rozumianego jako godło osobiste władcy. Na piersi orła umieszczano bowiem tarczę z herbem rodowym króla, bądź też monogram. Nie był to jednak — to jest osobiste przekonanie — stricte znak państwa, lecz jego najwyższego reprezentanta, co wbrew pozorom nie jest tożsame. 

Ciekawostką jest lansowana od pewnego czasu specyficzna propozycja „uporządkowania” identyfikacji państwa oraz urzędów administracji publicznej, w ramach której zastosowano nie tylko „godłopodobny” wizerunek herbu, ale także przedstawienie orła z zamieszczoną na jego piersi tarczą. Autorem opracowania, zatytułowanego „projekt Orli Dom”, jest Andrzej-Ludwik Włoszczyński.***** 

Ideą powstania tego projektu było — zdaniem autora — „poprawienie rysunku” herbu państwowego i powszechne jego udostępnienie w postaci użytkowego „herbu małego” (?!) oraz stworzenie na potrzeby administracji publicznej systemowej „struktury godeł”. 

Jakkolwiek wykonana praca wydaje się być na pierwszy rzut oka ciekawa, to po głębszej analizie można stwierdzić, że jest to jednak propozycja — wbrew przyjętym założeniom — zarówno merytorycznie, jak i wizualnie błędna. Od wizerunku samego orła poczynając, przez sporządzone uzasadnienie, na zaproponowanym „systemowym” wdrożeniu kończąc. 

Ujmując w dużym i oczywiście subiektywnym skrócie — jak na „clip art” wystarczy aż nadto, ale do oficjalnego symbolu państwowego jest temu daleko — o czym jednak innym razem, przy okazji dogłębnej recenzji przedmiotowej publikacji.

Samolot rządowy jak malowanie

Zamówienie publiczne

Samolot do transportu VIP

Ministerstwo Obrony Narodowej RP

2 czerwca 2015 r.

Z treści ogłoszenia o zamówieniu publicznym MON: 

Przedmiotem zamówienia jest dostawa dwóch samolotów „małych” do transportu najważniejszych osób w państwie (VIP) tego samego typu wraz ze szkoleniem personelu latającego i technicznego oraz pakietem logistycznym. […] 

6. Dostarczone samoloty muszą posiadać charakterystyczne i rozpoznawalne malowanie godnie reprezentujące barwy Rzeczypospolitej Polskiej. Wzór malowania dla danego typu samolotu będzie zawarty w stosownym załączniku do podpisanej umowy. […]*

Komentarz: 

Samoloty zakupione dla potrzeb rządowych w 1990 roku posiadały pierwotnie schemat malowania podobny do stosowanego wówczas w LOT. Na miejscu żurawia na stateczniku umieszczona była szachownica lotnicza, z niebieskiego pasa na kadłubie usunięto oznaczenie LOT, a w części dziobowej naklejono herb RP.

Po uchwaleniu ustawy o znakach Sił Zbrojnych RP — a w szczególności zmianie wzoru szachownicy lotniczej — malowanie zostało zmienione. Samoloty nadal są białe z biało-czerwonym pasem biegnącym wzdłuż kadłuba, od dziobu po statecznik. Dotyczy to także śmigłowców, na których pozostawiono szachownicę. Malowanie uzupełnia godło państwowe — herb Rzeczypospolitej Polskiej. 

W przypadku samolotów typu TU-154 oraz JAK-40 herb usytuowany był w części dziobowej — pod okienkiem pilota. Po wprowadzeniu do służby samolotów Embraer-175, w czerwcu 2010 roku, godło państwowe umieszczone zostało między okienkiem pilota a przednimi drzwiami. 

Niestety projektant nie przewidział, że tak umieszczony symbol będzie zasłaniany przez otwierające się na zewnątrz drzwi. Przez ostatnie 5 lat żadna z najważniejszych osób w państwie — od prezydenta RP poczynając, poprzez marszałków Sejmu i Senatu, a na premierze kończąc — wchodząc do samolotu i z niego wychodząc nie zauważyła, że malowanie być może godnie reprezentowało same barwy RP, ale już państwo polskie — przez godne prezentowanie jego herbu — to raczej nie za bardzo.

Podobnie jak wcześniej w przypadku krzywo umieszczonego herbu RP na mównicy prezydenta (patrz: Aktualności 2011 roku — „Herb RP na mównicy prezydenckiej”), odpowiedzialna instytucja nie dokonuje stosownej zmiany, za to fotografowie gimnastykują się w sposobach „ominięcia” problemu. Wszystko w zgodzie z zasadą — czego nie widać to nie istnieje.

Dla właściwych osób/służb/instytucji — odpowiednia podpowiedź: stosownej zmiany malowania można i należy dokonać PRZED pozyskaniem nowych samolotów. Była o tym już mowa przy okazji poprzedniego — unieważnionego zresztą — przetargu na czarter samolotów (patrz: Aktualności z 12.12.2014 r. — „Gdzie jest orzeł?”). 

Dobry projekt malowania samolotu można zamówić pod adresem www.wiem-jak.com — naprawdę warto! :)

Orzeł wesoło wybiegł ze szkoły…

Wzór świadectwa szkolnego

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej

21 marca 2013 r.

Komentarz: 

Radość z „wolności” od szkoły najwyraźniej udzieliła się orłowi umieszczonemu w nagłówku szkolnych świadectw. 

Ministerstwo Edukacji Narodowej, rozporządzeniem z 2013 i 2015 roku, wprowadziło obowiązujące wzory świadectw szkolnych. Każdy dokument ma ściśle określony kolor poddruku — tzw. gilosz. Pierwsza strona świadectw ozdobiona jest monogramem RP. 

Na nagłówkach wzorów świadectw zamieszczony jest wizerunek orła, który bazuje na projekcie przeznaczonym pierwotnie dla pieczęci urzędowych, przygotowanym przez Andrzeja Heidricha w 1990 roku. 

Niestety grafika umieszczona w szablonie przeznaczonym do wydruku danych na świadectwach, została błędnie ustawiona poprzez wyrównanie położenia górnych końcówek jego skrzydeł w linii poziomej, co w efekcie powoduje odchylenie osi orła od pionu.

Dla jasności, problem dotyczy także świadectw szkół ponadgimnazjalnych:

Źródłem błędnego pliku jest najprawdopodobniej rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie określenia wzorów graficznych winiet dzienników urzędowych (patrz: Aktualności z 17.10.2013 r. — „Srutu-tu-tu — orzeł z drutu (3)”), z którego „bezkrytycznie pozyskiwany” jest przedmiotowy, skrzywiony «wizerunek orła w koronie».

Parafrazując dowcip o wróbelku: Czym się różni orzeł urzędowy? — Że ma jedną nóżkę bardziej…

720 lecie koronacji Przemysła II

Koronacja królewska

Przemysł II

arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka

Gniezno, Katedra metropolitalna

26 czerwca 1295 r.

Koronacja Przemysła II rozpoczęła proces zjednoczenia Królestwa Polskiego po ponad 200 letnim rozbiciu dzielnicowym. Wyrazem tej idei jest legenda otokowa na pieczęci majestatowej umieszczona nad wizerunkiem orła:

• + REDDIDIT IPSE POTENS VICTRICIA SIGNA POLONIS

• + Sam Wszechmocny Przywrócił Zwycięskie Znaki Polaków

Ukoronowany orzeł na tarczy staje się ponownie symbolem polskiej państwowości. Jego wizerunek pojawia się na współczesnych Przemysłowi II pieczęciach miast związanych z władcą — pieczęci stołecznego miasta Poznania i pieczęci miejskiej Gniezna.

Faktoidy ceremonialne

Co się dzieje z flagą podczas wystąpień Dudy?

dr Janusz Sibora

fakt.pl

Publikacja: 1 czerwca 2015 r.

Z treści artykułu: 

Andrzej Duda postanowił zorganizować konferencję prasową, na której odniósł się do tematu dymisji w rządzie i bieżącej polityki premier Ewy Kopacz. Skontaktował się z nami dr Janusz Sibora, specjalista ds. protokołu dyplomatycznego i ceremoniału państwowego, który zauważył pewien zaskakujący szczegół. Za przemawiającym prezydentem elektem zabrakło flagi Unii Europejskiej.*

Komentarz: 

Wbrew sensacyjnemu brzmieniu tytułu: «Co się dzieje z flagą podczas wystąpień Dudy?», wywołującemu wrażenie zaistnienia faktu naruszenia poszanowania flagi państwowej, tabloid w artykule cytuje komentarz Pana Janusza Sibory do treści merytorycznej przemówienia (sic!) oraz w kwestii braku flagi Unii Europejskiej podczas oficjalnego wystąpienia prezydenta elekta. 

Zdaniem eksperta nietypowym jest wystąpienie prezydenta elekta wyłącznie na tle polskich flag, gdyż — jego zdaniem — flaga unijna od 1 maja 2004 roku stanowi tło dla wystąpień najważniejszych osób w państwie. 

Abstrahując od kuriozalnej kwestii, jaką jest brak formalnego umocowania w polskim prawie nie tylko statusu flagi Unii Europejskiej, ale także statusu „prezydenta elekta”, komentarz Pana Janusza Sibory można podsumować krótko — nie należy mieszać porządków. 

Zgodnie z uchwałą Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 25 maja 2015 roku Pan Andrzej Duda został wybrany na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Oficjalną flagą państwową Rzeczypospolitej Polskiej jest „Biało-Czerwona”. 

Flaga Unii Europejskiej, jako bytu stowarzyszeniowego, ma rangę niższą od flagi państwowej. W precedencji stoi nawet niżej niż flagi województwa, powiatu, gminy i miasta. Jej stosowanie w ma charakter wyłącznie kurtuazyjny i okazjonalny. Nie istnieje bowiem żaden akt prawny nakazujący jej używanie.

Co więcej — Rzeczpospolita Polska do dziś nie podpisała deklaracji nr 52 w sprawie symboli Unii Europejskiej, dołączonej do aktu traktatu lizbońskiego, oświadczającej, że:

•  Flaga przedstawiająca krąg dwunastu złotych gwiazd na niebieskim tle, hymn pochodzący z Ody do radości z IX Symfonii Ludwiga van Beethovena, dewiza „Zjednoczona w różnorodności”, euro będące walutą Unii Europejskiej oraz Dzień Europy obchodzony 9 maja, pozostają symbolami wyrażającymi poczucie wspólnoty obywateli Unii Europejskiej oraz ich związek z nią.

Deklaracji tej nie podpisały wówczas także Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Holandia, Irlandia, Łotwa, Szwecja oraz Wielka Brytania.

Fakt zgłoszenia się przez Pana Janusza Siborę do gazety z krytyką działań Pana Andrzeja Dudy dziwi, gdyż w przeszłości eksperta jakoś nie raziło podpisanie przez Pana Prezydenta Bronisława Komorowskiego w 2012 roku nowelizacji ustawy o godle i barwach narodowych na tle biało-czerwonych flag.

Dr Janusz Sibora nie zadzwonił również do redakcji Faktu 16 czerwca, kiedy to nastąpiło wręczenie przez ustępującego Prezydenta RP nowym ministrom aktów powołania i podpisanie ich przez nominatów, także wyłącznie na tle polskich flag.

Wydaje się natomiast zasadne, nie podważając kompetencji specjalisty od protokołu dyplomatycznego i ceremoniału państwowego, zwrócenie uwagi na to, że o „Prezydencie Elekcie” — jakkolwiek brak w polskim prawodawstwie formalnego określenia jego statusu — wypadałoby pisać per „Pan Prezydent Elekt Andrzej Duda”, a nie „PEAD”. Jak puryzm to puryzm.

Jedyną kwestią, którą w odniesieniu do wystąpienia Pana Prezydenta Elekta warto podnieść to fakt korzystania z „wybrakowanej” mównicy, udostępnionej mu z zasobów kancelarii prezydenta. Użyta mównica zawiera na froncie wizerunek samego orła (w dodatku krzywo i niesymetrycznie osadzony) zamiast pełnego wzoru ustawowego godła państwowego — herbu Rzeczypospolitej Polskiej. 

Należy mieć nadzieję, że po oficjalnym objęciu urzędu przez Pana Andrzeja Dudę, prezydenckie mównice zostaną właściwie oznakowane.

Na pochwałę zasługuje natomiast konsekwentne używanie przez Pana Andrzeja Dudę odznaki w postaci biało-czerwonej flagi, przypiętej do klapy marynarki. Szczególnie podczas spotkań o międzynarodowym charakterze. Oby stało się to ogólnie przyjętą praktyką wśród przedstawicieli administracji państwowej. 

Jak dotychczas panowała w tym zakresie daleko posunięta dowolność. Od braku stosowania jakichkolwiek symboli w przypadku poprzednich i aktualnych premierów, przez wpinanie biało-czerwonej szachownicy przez ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego, aż po używanie znaczka partyjnego przez wicepremierów Waldemara Pawlaka i Janusza Piechocińskiego.

Samorządzie, nie twórz na kolanie — twórz dobrze…

Tworzenie symboli jednostek samorządu terytorialnego

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji RP

Publikacja: 16 czerwca 2015 r.

Z informacji MAiC z dnia 16.06.2015 r.: 

Co warto wiedzieć o tworzeniu symboli jednostek samorządu terytorialnego w Polsce. Stanowienie symboli jednostek samorządu terytorialnego reguluje ustawa z 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach. Zgodnie z jej przepisami, jednostki samorządu terytorialnego mają prawo do stanowienia własnych herbów, weksyliów (np. flaga, chorągiew, sztandar, flaga stolikowa), pieczęci, insygniów oraz emblematów, odznak honorowych  i innych symboli (np. oznaka radnego, statuetka). Symbole te stanowione muszą być zgodnie z zasadami heraldyki, weksylologii i miejscową tradycją historyczną. Pod tym pojęciem rozumieć należy także tradycję używania danych symboli w przeszłości.*

Komentarz: 

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji upubliczniło zasady tworzenia symboli jednostek samorządu terytorialnego. Nie wchodząc tym razem jeszcze w szczegóły związane z wytycznymi tworzenia symboli — choć budzą w paru kwestiach zastrzeżenia — pojawia się zasadnicze pytanie, dlaczego herby podmiotów, stanowiących jednostki struktury administracyjnej państwa, definiowane są jako «odznaki», a ich status regulowany jest ustawą o odznakach i mundurach? **

Zrozumiałe jest osadzenie odznak, stanowiących symbole honorowe tudzież organizacyjne i okolicznościowe, nadawane osobom bądź organizacjom, w ustawie o odznakach i mundurach. Zupełnie inny status mają jednak godła — znaki tożsamościowe rozumiane jako insygnia — a w szczególności herby. Są to bowiem symbole innej rangi. 

W okresie przedwojennym herby miast definiowane były jako «oznaki», a ich ustanawianie regulowane było rozporządzeniem Prezydenta o godłach i barwach państwowych.*** Aktualne przypisanie herbów ustawie o odznakach i mundurach wydaje się być — oczywiście w subiektywnym mniemaniu piszącego — błędem legislacyjnym. 

Portalsamorządowy.pl zilustrował ministerialną informację zdjęciem łańcucha ceremonialnego prezydenta Pruszkowa. Warto zwrócić uwagę na to, że główny symbol Pruszkowa — herb miasta — w swoim wizerunku nie jest zgodny z zasadami projektowania, zawartymi w wytycznych Komisji Heraldycznej. Godło heraldyczne wpisane jest bowiem w tarczę herbową o typowym dla niemieckiej heraldyki miejskiej kształcie. 

Wytłumaczeniem, choć nie usprawiedliwieniem, może być to, że herb powstawał w dość szczególnym okresie braku właściwej kontroli nad poprawnością wdrażanych nowych symboli samorządowych, a jego autor, ks. Paweł Dudziński — obecnie przewodniczący Komisji Heraldycznej — stawiał wtedy pierwsze kroki w projektowaniu herbów. 

Nie jest natomiast zgodna z prawdą sugestia, którą wyraził Andrzej-Ludwik Włoszczyński, jakoby nad głową orła, umieszczonego w łańcuchu, widniała „korona miejska”.